Մարքրիտի համար «հարմար փեսացու» գտնելը քիչ է, պետք է մտածել նաև հետագայի մասին . «Փաստ»
Հասարակություն
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
«Հայաստան. Հրաշալի երկիր, խելացի հնարավորություններ» (Great country, smart opportunities) ձեռնարկը, որը պատրաստվել է «Մեծ Քառյակի» (Big Four) անդամ «Քեյ Փի Էմ Ջի» (KPMG) հեղինակավոր խորհրդատվական ընկերության և ՀՀ տնտեսական զարգացման և ներդրումների նախարարության համատեղ ջանքերով, անշուշտ կարող է որպես ներդրումների ներգրավման արդյունավետ գործիք ծառայել և պոտենցիալ ներդրողներին տրամադրել անհրաժեշտ տեղեկատվություն: Եվ որքան էլ Հայաստանի ներդրումային գրավչության վերաբերյալ նման հեղինակավոր ընկերության կողմից պատրաստված ձեռնարկն օտարերկրյա ներդրողներին արժանահավատություն ներշնչի, բայց հարկավոր է հաշվի առնել մի շատ կարևոր՝ բայց…:
Չնայած «Քեյ Փի Էմ Ջի» ընկերության Ռուսաստանի ու ԱՊՀ մյուս երկրների գործընկերների խորհրդի անդամ Վիկտոր Ակուլյանը հայտարարել է, թե ձեռնարկը Հայ–էմիրաթական ներդրումային համաժողովի ընթացքում մեծ արձագանքների է արժանացել և տարբեր պոտենցիալ ներդրողների հետաքրքրել, սակայն ցանկացած իրեն հարգող ներդրող գրքույկներում գեղեցիկ ներկայացվող տեղեկություններից բացի, ներդրում կատարելուց առաջ հաշվարկում է նաև այն ռիսկերը, որոնք կարող են լինել տվյալ պետությունում:
Եվ այդ ռիսկերը ուսումնասիրելու ժամանակ, նրանք ամենևին էլ պաշտոնական վիճակագրության վրա չեն հիմնվում, այլ ուսումնասիրում են տեղի իրական կյանքն ու տվյալ երկրում գործող չգրված օրենքները նույնպես: Այստեղ, ցավոք, և հանուն անկեղծության, պետք է հիշել, թե ինպես են հարյուրավոր ներդրողներ նախկինում գեղեցիկ խոսքերին ու խոստումներին հավատացել, Հայաստանում ներդրում կատարել, բայց հետո հայտնվել իրենց կապիտալի զգալի մասը կորցնելու վտանգի առջև:
Պետք չէ նաև մոռանալ գործարար Փայլակ Հայրապետյանի և մյուսների դեպքերը, ովքեր հավատալով իշխանություններին, իրենց սեփականությունը գրավադրել են, բայց կարճ ժամանակ անց ոչ միայն ողջ ունեցվածքն են կորցրել, այլ՝ իրենց ընտանիքի անդորրը: Պետք չէ մոռանալ նաև, որ բոլորովին վերջերս նույն աղետի առջև կանգնեց «Աշտարակ կաթ» ընկերության սեփականատերը, ով բավականին վաստակ ու համբավ ունենալով կաթնամթերքի շուկայում, այնուամենայնիվ չկարողացավ խուսափել իր ունեցածը կորցնելու վտանգից:
Նշված երկու փաստերի մասին իշխանությունները այդպես էլ ոչ մի հոդաբաշխ մեկնաբանություն չներկայացրեցին հասարակությանը, թե ում մեղքով և ինչ պատճառով նրանք սնանկացան: Բայց, սա էլ մի կողմ:
Բավական է ուսումնասիրել սնանկության մասին ցանկացած դատական հայց, որից պարզ կդառնա, թե Հայաստանում գործարարներին սնանկացնելու ինչպիսի ուղիներ ու մեխանիզմներ կան: Մի դեպքում դա կարող է բանկի հետ լեզու չգտնելու հետևանք լինել, մյուս դեպքում՝ անձերի միջև ծագած վեճը բայց խնդիրն այն է, որ ներդրողին ներկայացվող գրքույկային տեղեկությունները հիմնականում շրջանցում են նման փաստերը:
Եվ իրականության զգացումը չկորցնելու համար լավ կլիներ, որ իշխանությունները հեղինակավոր կազմակերպություններին գեղեցիկ գրքույկներ տպագրելու պատվեր տալուց բացի, պատվիրեին նաև առկա նեգատիվ երևույթների դեմ ռեալ պայքար մղելու ուղեցույց նույնպես մշակել: Քանի որ առանց դրա հնարավոր չի լինի լուրջ ներդրողներին համոզել, որ իրենց կապիտալը Հայաստանում չի փոշիանա:
Լավ կլիներ նաև, որ իշխանությունները չմոռանային, որ Մարքրիտին լավ պայմաններով ամուսնացնելուց հետո, նույն Մարքրիտը պետք է կարողանա ռեալ կյանքում իրեն արդարացնել: Հակառակ դեպքում աղմուկն ավելի մեծ կլինի, քան գեղեցիկ գրքույկներում ներկայացված գրավիչ «սիմֆոնիան»:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
