Արթուր Գևորգյանի պաշտոնավարումից ի վեր՝ բռնցքամարտը ռեգրես է ապրել
ԲլոգԱնի Զաքարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
Հայաստանի բռնցքամարտի ֆեդերացիայի նախագահ Արթուր Գևորգյանի անունը և իր կողմից արված հայտարարությունները մարդկանց մոտ տհաճ զգացումներ են առաջացնում, քանզի ինչպես կարող է լինել հակառակը, եթե Արթուր Գևորգյանը պաշտոնավարումից ի վեր, ամպագոռգոռ և իրականությանը չհամապատասխանող հայտարարություններով հանդես գալուց զատ, ոչինչ չի արել հայկական բռնցքամարտի զարգացման համար։Իսկ հայկական բռնցքամարտում դրական տեղաշարժ չնկատելու միակ և գլխավոր պատճառը, կարծում եմ վերջին «խայտառակ» ընտրություններն էին, որի արդյունքում ֆեդերացիայի նախագահ ընտրվեց Արթուր Գևորգյանը։Ընտրությունները, եթե իհարկե կարող ենք այդպես անվանել, անցկացվել են բացահայտ խախտումներով, իսկ դրա մասին բարձրաձայնվել է, սակայն այդպես էլ ֆեդերացիայի կողմից որևիցէ արձագանք չի եղել։
Իսկ ՀԲՖ նախագահին անդրադառնալու առիթ մեզ տվեց, նրա կողմից հնչեցրած հերթական անհեթեթ և անբովանդակ միտքը, ըստ որի բռնցքամարտի աշխարհում առաջացած տարակարծությունների բուն պատճառը 2020 թվականին կայանալիք ՀԱՕԿ նախագահի ընտրություններում մասնակցության ցանկությունն է։Սակայն այս միտքը առավել անհեթեթ է դառնում, երբ տեսնում ես, թե ինչպես է ամիսներ շարունակ ֆեդերացիան անգործության մատնված, իսկ ֆեդերացիայի նախագահը փորձում է ֆեդերացիայում ծագած խնդիրները հանրությանը հրամցնել ընդհանրապես ուրիշ կերպ։Եվ դա էլ դեռ հերիք չէ, մշտապես մարդկային ցածր որակական հատկանիշներով աչքի ընկնող այս մարդը համարձակվում է տարակուսել ՀԱՕԿ-ի վարած սպորտային քաղաքականության վերաբերյալ և դա այն դեպքում, երբ հայազգի մարզիկները միշտ գտնվել, գտնվում և կգտնվեն ՀԱՕԿ-ի ուշադրության կենտրոնում։Հենց այդ ուշադրության արդյունքն է, որ այսօր սպորտում ունենք նշանակալի ձեռքբերումներ, ինչպիսիք են՝ Օլիմիպիական, Աշխարհի և Եվրոպայի ոսկե մեդալներ։
Ինչևէ, հուսանք որ, Արթուր Գևորգյանը վերջ ի վերջո կընդունի դառը ճշմարտությունը՝ չընդունված լինելը և կհասկանա, որ աթոռից «կառչած» մնալով և անգործության մատնվելով հայկական բռնցքամարտում լուրջ հաջողություններ ունենալու սպասելիքները այդպես էլ կմնան երազանքներ։