Քաղաքական մարած աբլիգացիաները վերականդանալու անհույս փորձեր են անում
ԲլոգՄարի Սմբատյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
Ընտրությունների նախաշեմին քաղաքական դիակների ակտիվացման լավագույն շրջանն է։ Ահա դրանցից ամենից կարկառուն ներկայացուցիչներից մեկի՝ Հմայակ Հովհաննիսյանի հարությունը ևս կարծես թե սարերի հետևում չէ։ Ու ֆեյբուքյան տարածքն իրեն որպես լսարան օգտագործելով՝ փորձում է հող նախապատրաստել այդ տհաճ հարության համար, որպեսզի անպոչ գդալի նման օդի մեջ դատարկ կրակոցներ արձակի այս քաղաքական անցուդարձի բովում։ Եվ իսկապես տհաճ է նրան հասարակության մեջ կամ լրատվական որևէ հարթակում տեսնելը, քանի որ Հմայակ Հովհաննիսյանի անունը հասարակության մեջ ասոցացվում է ծախու, վարձու, ճամբարափոխ, ընչաքաղց ու անսկզբունքային մարդու տեսակի ու կերպարի հետ:
Գաղջի մեջ թաթախված ու ծախու քաղաքագիտության մասին խոսելիս առաջին հերթին մտաբերում ես հենց Հմայակ Հովհաննիսյանին, ով «աբիժնիկի» հոգեբանության վառ դրսևորումով հագեցած քննադատություններ է «շռայլում» հատկապես նրանց հասցեին, որոնց կողքին երբևէ կանգնած էր ինքը։ Այսպիսիններից մեկը ԲՀԿ-ն էր, ում կողքին տեղ էին տվել ժամանակին նրան, բայց լպրծուն կերպարները այստեղ երկար կյանք չեն կարող ունենալ, հետևապես լուսանցքներում հայտնվել։ Ու հիմա, որքան էլ «էստի համեցե՛ք» գոռան սրա նմանները, ոչ մեկ չի կարող ընդունել, վստահել, կամ լուրջ վերաբերվել այսօրինակ կերպարներին։
Հմայակ Հովհաննիսյանի վերջին կենդանացման փորձերը ևս դատապարտված են անհաջողության, որովհետև, ինչպես ասում են, նրան նմաններին ժողովուրդը դեռ դաբաղանից է ճանաչում։ Այս մարած աբլիգացիայի ջանքերն, ինչպես միշտ, իզուր են, քանզի գլխից հոտած ձկան լավագույն տեղը աղբամանն է: