Հայաստանի իշխանությունները չեն հանդուրժում որևէ քննադատություն
Միջազգայինeurasianet.org–ը գրում է, որ Հայաստանի լրագրողները գովաբանում են նոր իշխանություններին խմբագրական քաղաքականության մեջ չխառնվելու համար, սակայն մտահոգված են ԶԼՄ–ների նկատմամբ Փաշինյանի անընդհատ հարձակումներից և նոր իշխանություններին քննադատության համար հանրային բացասական արձագանքից: Անցյալ տարի Հայաստանում իշխանության եկած Նիկոլ Փաշինյանը, լինելով նախկին լրագրող, օտարերկրյա դիտորդների գնահատականներով՝ երկար ժամանակ «ոչ ազատ մամուլի երկրի» կարգավիճակ ունեցող երկրում պետք է որ լրատվամիջոցների համար նոր դարաշրջան սկսեր: Սակայն, ըստ լրագրողների, նրա իշխանության ինն ամիսների ընթացքում պատկերը որոշակիորեն երկիմաստ է: Չնայած այն հանգամանքին, որ իշխանություններն այլևս չեն փորձում ուղղակիորեն միջամտել մամուլի գործերին, բայց զգալով բնակչության ուժեղ աջակցությունը՝ արդյունքում չեն հանդուրժում որևէ քննադատություն: Վարչապետ Փաշինյանը բազմիցս իրեն թույլ է տվել հրապարակային հարձակումներ լրագրողների վրա, որը, ըստ ԶԼՄ–ների որոշ ներկայացուցիչների, ստեղծում է վախի մթնոլորտ, ինչն էլ խանգարում է քննադատական նյութերի հրապարակմանը: Փաշինյանի գործունեությունը լուսաբանվում է մեծ մասամբ դրական, սակայն ԶԼՄ–ները, որոնք գրում են նոր կառավարության աշխատանքի թերությունների, ներառյալ նաև պաշտոնական դիրքի չարաշահումների և արտաքին քաղաքականության խնդիրների մասին, հաճախ քննադատվում են: Փաշինյանն ինքն էլ է հաճախ հարձակվում մամուլի վրա: Հունվարի 13–ին «Ֆեյսբուքում» նա տեղադրել էր «Հրապարակ» թերթի մի հոդվածի հղում և գրել, որ դատելով այդպիսի հոդվածներից՝ ԶԼՄ–ները կարոտել են նախկին կոռումպացված հանրապետական կառավարությանը, քանի որ, ի վերջո, երկար տարիներ ձեռք ձեռքի տված աշխատելով՝ նրանք գործնականում դարձել են բարեկամներ: Դրանից երկու օր անց ֆեյսբուքյան ուղիղ հեռարձակման ժամանակ Փաշինյանը բողոքեց, որ հայկական ԶԼՄ–ները չեն կարողանում ըստ արժանիքների գնահատել երկրում կատարվող փոփոխությունները, քանի որ դրանց 90 տոկոսը վերահսկվում էր կա՛մ նախկին իշխանությունների, կա՛մ էլ «մեզ հակադարձողների կողմից»: Հայաստանի լրագրողների միությունը հանդես էր եկել հայտարարությամբ, որով դատապարտել էր Փաշինյանի հարձակումները մամուլի վրա: Ըստ նրանց, դա կարող է հանգեցնել մամուլի նկատմամբ ավելի վտանգավոր վերաբերմունքի: Լրագրողները նույնպես մտահոգված են իշխանությունների կողմից մամուլի հանդեպ ագրեսիվ պահվածքի որոշ դեպքերով: Սեպտեմբերին ոստիկանությունը «Yerevan Today» լրատվական կայքի գրասենյակ էր ներխուժել սխալ ենթադրությամբ, որ պաշտոնատար անձանց միջև գաղտնի հեռախոսային խոսակցությունների գրառումները այդտեղից են շրջանառվել: Ոստիկանությունը միայն երկու ամսից հետո է վերադարձրել առգրավված համակարգիչները՝ առանց բացատրություններ տալու: Նոյեմբերին ոստիկաններն այցելել են «Այսօր» լրատվական կայքի գրասենյակ` հայտնի բիզնեսմենուհու հարցազրույցի օրիգինալ տեսանյութը փնտրելու համար: Պարզվեց, որ հարցազրույցը առանց դրա էլ ազատ շրջանառության մեջ է, քանի որ այն արվել է մամուլի ասուլիսի ընթացքում: Նշենք, որ Փաշինյանի կինը` Աննա Հակոբյանը, «Հայկական ժամանակ» թերթի և կայքի գլխավոր խմբագիրն է: Շատերը պնդում են, որ ամուսնու իշխանության գալուց հետո այդ հրատարակությունը շատ հաճախ կարողանում է այլ լրատվամիջոցներից շուտ իմանալ կարևոր իրադարձությունների մասին: Ըստ Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանի, Փաշինյանը հասկանում է այն ուժը, որը կենտրոնացված է մամուլի ձեռքին, նա իրեն զգում է որպես լրագրող, և այդ իսկ պատճառով թույլ է տալիս իրեն մտնել նման երկխոությունների մեջ ԶԼՄ–ների հետ: Ընդհանուր առմամբ, լրագրողները գնահատում են նոր իշխանություններին՝ հետադարձ կապի բարձր մակարդակի համար: Սակայն այս միտումը, ըստ նրանց, վերջին ամիսների ընթացքում սկսել է վատթարանալ: Ըստ Հայաստանի Հանրային հեռուստաընկերության լրագրող Արթուր Խաչատրյանի, այս կառավարությունը ավելի մատչելի է, քան նախորդն էր, օրինակ՝ Փաշինյանի նախկին մամուլի քարտուղար Արման Եղոյանը միշտ հասանելի է եղել մեկնաբանության համար, նույնիսկ եթե նրա պատասխանը ոչ տեղեկատվական է եղել, կամ էլ սկզբունքորեն չի օգնել լրագրողին: News.am– ի թղթակից Թագուհի Մելքոնյանի խոսքերով, երբ հարգված պաշտոնյաները դառնում են քիչ հասանելի, հասարակությունը աստիճանաբար սկսում է առավել պակաս հիվանդագին ընդունել քննադատական նյութերը նրանց նկատմամբ: Ըստ նրա, սկզբում նոր կառավարության անդամները երջանիկ էին պատասխանել լրագրողների հարցերին, սակայն այժմ նրանք նախընտրում են հետնամուտքով լքել կառավարության նիստերի դահլիճը, ընդ որում՝ ամենադժվարը ուժային կառույցների ղեկավարներին բռնացնելն է, և դա նրանց նմանեցնում է հին կառավարությանը: Սակայն, ըստ Մելքոնյանի, վերջին ամիսներին հասարակության վերաբերմունքը իշխանություններին քննադատող նյութերի հանդեպ դարձել է ավելի տանելի: Նախկինում շատ էին քննադատական նյութերի բացասական արձագանքները սոցիալական ցանցերում, մարդիկ քննադատում էին «հակահեղափոխական տրամադրությունները», բայց երևում է, որ այս միտումը դանդաղորեն մարում է: Հանրային հեռուստատեսության նախկին լրագրող Ագնեսա Խամոյանը նշել է, որ երբ Փաշինյանն ու նրա գործընկերները ընդդիմության մեջ էին, նա միշտ հնարավորություն ուներ նրանց հետ հարցազրույց անցկացնելու, իսկ հիմա այն լրատվամիջոցների համար, որոնք չեն զլանում քննադատել նոր կառավարությանը, պաշտոնյայից հարցազրույց ստանալը խնդիր է դարձել, քանի որ նրանց մեծ մասը նախընտրում է գնալ այն լրատվամիջոցի մոտ, որը չի քննադատի և իր համար հարմար կլինի: Ըստ լրագրողի, անձամբ ինքը հասկանում է նրանց, բայց դա երկար չի կարող շարունակվել. առաջ, երբ քննադատում էիր կառավարությանը, քեզ անվանում էին պրոֆեսիոնալ, իսկ եթե հիմա ես նույն բանն անում, պարզվում է, որ դու անգրագետ և վրիժառու ես:
Կամո Խաչիկյան
