Աղվան Հովսեփյանի անունը չի հնչում
ՎերլուծականԵրեկ, ԱԺ-ում տեղի ունեցած խորհրդարանական լսումներ 2008թ. մարտի 1-2-ի դեպքերի առնչությամբ: Այլ հարց է, թե ինչու էր նախաձեռնվել այդ լսումը, հաշվի առնելով, որ սրտի մխիթարանքից բացի, այլ նպատակ դա չուներ: Մարտի 1-ը բացահայտված է վաղուց և այդ բացահայտմանը քաղաքական ու իրավական մարմնացում տալու համար պետք է քաղաքական իրավիճակ փոխվի: Իսկ այդպիսի իրավիճակի փոփոխության լծակ այժմ, ցավոք, չկա: Ինչևէ:
Առավել հետաքրքրական է, որ ելույթներում, դրանց հաջորդող հարցազրույցներում թիրախավորվում էր Գևորգ Կոստանյանը ՝ նախկին դատախազ, ներկայիս պատգամավոր: Կոստանյանն, իհարկե, իր մեղքի բաժինն ունի թիրախավորվելու առումով, որովհետև իր վրա էր վերցրել իշխանության փաստաբանությունն ու փորձում էր մասնագիտական տերմինաբանությամբ սքողել բուն խնդիրը:
Բայց առավել հետաքրքրական է, որ որևէ կերպ չթիրախավորվեց Աղվան Հովսեփյանը ՝ ոչ լսումների ընթացքում, ոչ դրանից հետո: Ընդ որում, չթիրախավորվեց, լինելով այդ տարիների դատախազ, լինելով մարդ, ում գերատեսչությունն է զբաղվել ընդդիմության տարբեր ներկայացուցիչների վրա քրեական գործեր «կարելով»:
Այն, որ Սերժ Սարգսյանն ու իշխանությունները Աղվան Հովսեփյանին պարտք են մարտի 1-ի ծառայությունների համար, դա գիտենք: Բայց հետաքրքիր է, թե արդյոք ընդդիմադիր, իրավապաշտպանական ու ակտիվիստական խավը ևս պարտք է Աղվան Հովսեփյանին կամ գուցե Աղվան Հովսեփյանն է նրանց պարտք, որ համառորեն այդ անունը չէր հնչեցվում, փոխարենը թիրախավորվում էր «չուժոյ պախմել» փաստաբանության փորձեր անող Գևորգ Կոստանյանը:
Գաբրիել Նիկոլյան