Հայաստանի սպառված տնտեսական մոդելը. Որքանո՞վ է ռեալ «2030»-ի ռազմավարությունը
ՀասարակությունPast.am-ը գրում է.
Նախագահի նստավայրում «Հայաստանի զարգացման ռազմավարություն 2030» փաստաթղթի շուրջ խորհրդակցություն է տեղի ունեցել: Փաստաթղթի շուրջ Սերժ Սարգսյանը մասնավորապես ընդգծել է 2040 թ. չորս միլիոնանոց Հայաստան ունենալու, աշխատատեղեր ստեղծելու, աշխատավարձեր բարձրացնելու և այլ նպատակների մասին: Գնահատելով ներկայիս իրավիճակը՝ հնարավորություն կա՞ 2030 թվականին նշված նպատակների առումով հաջողություններ գրանցել:Տնտեսագետ Վահագն Խաչատրյանը նախ նկատում է՝ Հայաստանում փաստաթղթերի առումով պակաս չունենք:
«Ամենահայտնին 2014-2020թթ. ծրագիրն էր: Իսկ նշված հարցի պատասխանը տալու համար կարող ենք հղում անել այդ փաստաթղթին ու տեսնել, թե այն որքանով է իրականություն դարձել: Պետք է արձանագրել, որ այն, ինչ նախատեսված էր, իրականություն չի դարձել: Խոսքը և՛ աշխատատեղերի, և՛ տնտեսության աճի, և՛ աղքատության, և՛ աշխատավարձերի և՛ բոլոր այն հիմնախնդիրների մասին է, որոնց առումով հասարակության մոտ դժգոհություն ու անհանգստություն կար: Հիմա ներկայացվել է մի ծրագիր, որի կարիքը, ի դեպ, կար, որովհետև պետք էր մինչ այս եղածը մի կողմ թողնել ու փորձել հասկանալ, թե ինչ է մեզ սպասվում: Ի վերջո, մի կարևոր եզրահանգում կար, որի մասին նաև միջազգային կառույցներն են փաստում. ՀՀ տնտեսական զարգացման մոդելը, որով վերջին 10-15 տարիների ընթացքում առաջնորդվում էր Հայաստանը, իրեն սպառել է: Նախկին մոդելով աշխատելուն նպաստող ռեսուրսները ևս սպառվել են: Խոսքը մասնավոր փոխանցումների՝ տրանսֆերտների և վարկային միջոցների ներգրավման մասին է: Պետական պարտքի և ՀՆԱ-ի հարաբերակցությունը հասել է գրեթե 60 %, իսկ մասնավոր տրանսֆերտները, որոնք հիմնականում ՌԴ-ից էինք ստանում, թեև այս տարի մի փոքր աճել են, բայց շատ սահմանափակ են»,-Past.am-ի հետ զրույցում ասաց տնտեսագետը:
Նրա խոսքով՝ ՌԴ տնտեսությունը զարգացման բարձր տեմպեր չի կարող ունենալ առաջիկա տարիներին, բացի այդ՝ էական մոտեցում է փոխվել մեր քաղաքացիների մոտ. «Իրենք նախընտրում են ոչ թե գումարներ փոխանցել ՀՀ, այլ դրա փոխարեն իրենց ընտանիքներին տանել ՌԴ կամ այն երկրներ, որտեղ իրենք աշխատում են:Այս ամենը վերլուծելով՝ պետք է որոշում կայացնենք՝ անցնելու լրիվ նոր տնտեսական մոդելի, որի հիմնական շեշտադրումը պետք է լինի արտահանմանն ուղղված տնտեսություն ունենալը: Երեկվա հայտարարությունը զուտ հայտարարություն էր, որին ճիշտ կլինի ավելի ուշ անդրադառնալ, երբ նախանշված կլինեն, թե խնդիրներ պետք է լուծվեն: Իսկ ամենակարևորը հայտարարության մեջ այն էր, որ հարկային բեռի ուղղակի հարկերից դեպի անուղղակի հարկերին պետք է անցնել:Պետք է հասկանալ այդ քաղաքականության հետևանքը, որովհետև դրա, այսպես ասած, փոքրացված տարբերակի հետ մենք առնչվեցինք այս տարի, երբ ակցիզային հարկադրույքաչափերը բարձրացան, ինչի արդյունքում գրանցվեցին թանկացումներ: Այսինքն՝ ինչքանո՞վ է հիմնավորված այդ անցումը, որքանով են հաշվարկներ արվել: Ի վերջո, անուղղակի հարկերի վճարումը քաղաքացին է կատարում, ով չունի համապատասխան միջոցներ: Պաշտոնապես 30 % աղքատ է, որի կենսամակարդակը չի բարձրանում: Բացի այդ, հայտարարության մեջ շեշտադրվել է առողջապահությանն ու կրթությանն առավել մեծ ուշադրություն դարձնելը, ապահովել այն ուղենիշները, որոնք 4 միլիոնանոց Հայաստան կստեղծեն և կյանքի որակի բարձրացում կբերեն: Իսկ որքանո՞վ է ռեալ: Այդ պատասխանը ոչ ոք դեռ չի կարող տալ, որովհետև ամեն ինչից զատ՝ ժողովրդագրությունն իր տրամաբանությունն ունի: Եվ եթե մենք այդ տրամաբանության մեջ այսօրվա իրավիճակն ենք գնահատում, ապա 4 միլիոնանոց Հայաստան ունենալն անհնար է: Բայց եթե անցնում ենք այլ ռեժիմի, որի արդյունքում կյանքի որակ, կենսամակարդակ է բարձրանում, աղքատությունը դրա արդյունքում նվազում է, աշխատատեղեր են ավելանում, դա արդեն նույն ժողովրդագրության վրա այլ ազդեցություն կունենա, ինչը գոնե հնարավորություն կտա 4 մլն Հայաստանի ծրագիրն իրականացնել»:
Հարցին, թե ծրագիրը տնտեսական, թե՞ զուտ քաղաքական բնույթ է կրում, հաշվի առնելով նաև առաջիկա վերադասավորումները, վարչապետի պաշտոնը, տնտեսագետը պատասխանեց. «Ես ընդամենը հետևում եմ՝ ակտիվ ներգրավված չեմ գործընթացներում: Հետևելով՝ այս պահին ուզում եմ հասկանալ, իրականում նպատակների իրագործման խնդիր կա՞, թե քաղաքական քայլեր են, որոնք արվում են հետագայում քաղաքական գործունեությունը շարունակելու համար: Առհասարակ, թե՛ իշխանության, թե՛ ընդդիմության կողմից կատարվող յուրաքանչյուր գործընթաց Սահմանադրության շրջանակներում պետք է լինի: Կարևորը սա է, իսկ մնացածը՝ թե ով ինչպես կամ ինչու է նման գործընթացներ անում, ես անձամբ ոչ մի անգամ գնահատական չեմ տալիս: Խոսքն այսօր մեր աչքի առաջ տեղի ունեցող բոլոր գործընթացների մասին է, որովհետև տեսել ենք, թե ինչ է նշանակում, երբ իշխանությունն օրենքի շրջանակներից դուրս է գալիս: Մարտի 1-ը բոլորիս համար լավագույն օրինակն է»:
Աննա Բադալյան