«Ամբողջ ուժով առաջ էին գալիս զոմբիների պես». հայ կամավորները «ՌԻԱ Նովոստի»-ին պատմել են, թե ում հետ են բախվել մարտի դաշտում
ՀասարակությունՈղջ աշխարհի հայերը ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմի խրամատներում կողք կողքի կռվում էին տեղացիների հետ միասին: Շատերն առաջին հակամարտության վետերաններ են, բայց կային նաև բավականաչափ երիտասարդներ: Այժմ, երբ տարածաշրջանում կրակոցները հանդարտվել են, նրանք չեն շտապում վերադառնալ իրենց տները, գրում է Ռիա Նովոստին:
Վերջին շաբաթների ընթացքում Ստեփանակերտի հագուստի ամենատարածված ձևը դարչնագույն-դեղին-կանաչ «պիքսելային» կամուֆլյաժն է: Դա նույնն է ինչպես հայ զինվորականների, այնպես էլ Արցախի պաշտպանության բանակի համար։ Այս ձևաչափը տրվել է նաև բազմաթիվ կամավորների: Խրամատներից ու փորվածքներից դուրս գալով՝ նրանք այժմ խմբով քայլում են Լեռնային Ղարաբաղի մայրաքաղաքի կենտրոնում: Բոլոր խոսակցությունները մեռած պատերազմի մասին են: Հարցին, թե ինչու չեն գնում տուն, նրանք հակիրճ պատասխանում են. «Մենք անհամբեր սպասում ենք շարունակությանը»:
«Ես այստեղ եմ ժամանել երկու եղբայրներիս հետ՝ ռազմական գործողությունների երկրորդ օրը», - Ռիա Նովոստիի թղթակցին ասում է Արման Գարանյանը: Վերջին 18 տարիներին նա երկու դուստրերի հետ ապրում էր Մոսկվայում:
«Շուշիում ես հասկացա, թե ինչ է իրական մղձավանջը»,֊ասում է հերոսը: «Բայց այս պատերազմում ամենավատն այն է, երբ միայն կալաշնիկովներն են ձեռքումդ, և անօդաչու թռչող սարքերը ձեզ վրա են թռչում: Հավանաբար, ինձ փրկեց այն, որ ես և իմ գործընկերները ճանապարհորդում էինք մեքենաներով: Անօդաչուները հիմնականում թիրախավորում էին բանակային բեռնատարները՝ անձնակազմով»,֊հավելում է զրուցակիցը։
«Արցախում կան խիզախության այսպիսի հազարավոր օրինակներ: Ղարաբաղի հայերը հասկանում են, որ իրենք պարտվել են պատերազմում, բայց նրանց տանջում են այլ հարցեր։ Ինչո՞ւ Երևանը Արցախին չտրամադրեց լիարժեք բանակային կորպուսներ: Ինչու՞ նա չօգտագործեց ամենաժամանակակից զենքի համակարգերը: Ինչո՞ւ զինամթերքով, սնունդով և դեղորայքով շարասյունները չգնացին Արցախ: Ինչո՞ւ Նիկոլ Փաշինյանն այդքան ուշ որոշեց ընդունել Ռուսաստանի օգնությունը»,- գրում է Ռիա Նովոստին:
Գործակալության թղթակիցը զրուցել է հրետանավոր և կապավոր Անդրեյ Նալբանզյանի հետ, ով վստահ է, որ հարձակվողների առաջին շարքում ադրբեջանցիներ չեն եղել. այլ համազգեստ, մորուքավոր դեմքեր, ֆանատիկ տրամադրվածություն, շատ նման Մերձավոր Արևելքում սիրիական կառավարական ուժերի դեմ տասը տարի պայքարողներին:
«Ամբողջ ուժով առաջ էին գալիս զոմբիների պես»,-նշել է Նալբանզյանը՝ մանրամասնելով, որ թշնամու կողմից հատուկ տեսակի թմրամիջոցների օգտագործման մասին, ինչի մասին իր ընկերները կռահել են այն պահից հետո, երբ մի քանի սանտիմետրի տարբերությամբ իրեն չդիպած կրակին հակառակորդի զինվորը առհասարակ չի արձագանքել, շարունակել է ծխախոտը ծխել:
«Հետո, երբ դիակներն էինք փնտրում, շատերի մոտ ասպիրինի պես ջրում լուծվող դեղին հաբեր գտանք: Մեր բժիշկն ասաց, որ դա թմրանյութ է, որը թույլ է տալիս առանց քնելու, սնվելու ու վախենալու օրեր շարունակ կռվել: Իմ ծանոթները, որոնք մոտիկից մարտերի են բռնվել նրանց հետ, նույնպես նշել են, որ հակառակորդը անմարդկային դիմակայություն է ցուցաբերել. Ինքնաձիգից ուսին են կրակել, նա անգամ չի էլ նկատել, շարունակել է առաջ շարժվել տերմինատորի պես: Վստահ եմ, որ դրանք ադրբեջանցիներ չէին, նրանք այդպես կռվել չեն կարողանում»,- նշել է նա:
Հայ կամավորների խոսքով՝ ադրբեջանցիներից բացի պատերազմական գործողություններին մասնակցել են Սիրիայից վարձկաններ: Նրանք վստահեցրել են, որ անգամ սևամորթների են տեսել մարտի դաշտում: