Նվիրատվություն և կտակ՝ ո՞րն է տարբերությունը. պարզաբանում է փաստաբանը․ «Փաստ»
Հարցազրույց«Փաստ» օրաթերթը գրում է
Փաստաբան Սերգեյ Ադիբեկյանի հետ քննարկել ենք ժառանգությանը վերաբերող մի շարք հարցեր, մասնավորապես՝ ինչ է լինում, երբ գույքի սեփականատիրոջ մահվանից հետո անցնում է վեց ամիս, և նրա ժառանգները բաց են թողնում նոտարին դիմելու ժամանակահատվածը, ինչպես նաև քննարկել ենք նվիրատվությանը և կտակին վերաբերող մի շարք կետեր՝ ընդգծելով, թե ինչով են այս երկուսը տարբերվում իրարից:
Ադիբեկյանը նշում է՝ եթե ժառանգությունն ըստ օրենքի է, ապա այն հնարավոր է ընդունել նոտարին դիմում տալու եղանակով ժառանգատուի մահից հետո վեց ամսվա ընթացքում, իսկ այն դեպքում, եթե ժառանգը վեց ամսվա ընթացքում դիմում չի ներկայացրել նոտարին, սակայն գույքը փաստացի տիրապետել և տնօրինել է և մի շարք այլ գործողություններ է կատարել, ժառանգը ժառանգությունը կարող է ընդունել փաստացի տիրապետման հիմքով:
«Ի՞նչ է փաստացի տիրապետման հիմքը: Որևէ գույք պատկանել է մահացածին, և ժառանգը պետք է տիրապետի այդ գույքին, նաև եթե այլ բան ապացուցված չէ, ապա ժառանգությունը ժառանգի կողմից ընդունված է համարվում, երբ նա սկսում է փաստացի տիրապետել կամ կառավարել ժառանգված գույքը` ներառյալ, երբ ժառանգը միջոցներ է ձեռնարկել գույքը պահպանելու և այն երրորդ անձանց ոտնձգություններից կամ հավակնություններից պաշտպանելու համար, իր հաշվին կատարել է գույքը պահպանելու ծախսեր, իր հաշվից վճարել է ժառանգատուի պարտքերը կամ երրորդ անձանցից ստացել է ժառանգատուին հասանելիք գումարները: Փաստացի տիրապետման հիմքով ժառանգությունը հնարավոր է ընդունել ինչպես նոտարական, այնպես էլ դատական կարգով: Ի՞նչ է տեղի ունենում, եթե կա կտակ, բայց այն անձը, ում անունով արված է այդ կտակը, չգիտեր դրա գոյության մասին, և նա բաց է թողել նոտարին դիմելու վեցամսյա ժամկետը:
Նոտարական կարգով հնարավոր է վերականգնել ժամկետները միայն այն դեպքում, եթե առկա է ժառանգությունն ընդունած մնացած բոլոր ժառանգների համաձայնությունը, որպեսզի այդ անձը ևս ընդունի իրեն հասանելիք ժառանգությունը, և դա հիմք է նոտարի կողմից նախկինում տրված ժառանգության իրավունքի վկայագիրը չեղյալ համարելու և նոր վկայագիր տալու համար: Օրինակ՝ անձն իմացավ, որ ինչ-որ գույքի սեփականատեր իր անունով կտակ է թողել, և բացակայում է ժառանգությունն ընդունած մնացած բոլոր ժառանգների համաձայնությունը, այդ դեպքում ժառանգությունն ընդունելու ժամկետը բաց թողած ժառանգի դիմումի հիման վրա դատարանը կարող է նրան ճանաչել ժառանգությունն ընդունած` հարգելի համարելով ժամկետը բաց թողնելու պատճառները և պետք է հիմնավորի, որ ժամկետը բաց թողնելու պատճառ է դարձել այն հանգամանքը, որ ժառանգը չգիտեր և պարտավոր չէր իմանալ ժառանգության բացման մասին ու պայմանով, որ ժառանգությունն ընդունելու ժամկետը բաց թողած ժառանգն այդ ժամկետը բաց թողնելու պատճառները վերացվելուց հետո` վեց ամսվա ընթացքում, դիմել է դատարան:
Այսինքն, եթե չկա մյուս ժառանգների համաձայնությունը՝ իրեն ըստ կտակի հասանելիքը ստանալու համար, անձը կարող է դիմել դատարան, վերականգնել իր ժառանգության ժամկետները, սակայն, ինչպես արդեն նշեցինք, այս դեպքում էլ պետք է լինեն որոշակի պայմաններ: Ստացվում է, որ երբ իմանում եք կտակի գոյության մասին, պետք է իրականացնեք ձեր սուբյեկտիվ իրավունքը՝ համապատասխան ապացույցներով»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է Ադիբեկյանը:
Լինում է այնպես, երբ կտակ կազմելուց հետո անձը մտափոխվում է: Ի՞նչ պետք է անի այդ դեպքում: «Մարդն իր կենդանության օրոք ցանկացած պահի կարող է փոփոխել, վերացնել կտակը և առհասարակ ցանկացած գործողություն կատարել դրա հետ: Կտակը գործում է անձի մահվանից հետո: Օրինակ՝ ունի մեկ կտակ, կարող է երկրորդ կտակը կազմել, այդ դեպքում գործելու է երկրորդ կտակը, այսինքն այն, որն ամսաթվով ամենավերջինն է: Օրենքի ուժով գործելու է այդ կտակը, եթե անգամ կտակարարը չի վերացրել իր նախորդ կտակները, այսինքն, ավելի ուշ արված և նախորդ կտակի կամ դրա առանձին կարգադրությունները վերացնելու մասին ուղղակի նշումներ չպարունակող կտակը նախկին կտակը վերացնում է իրեն հակասող մասով:
Կտակը կարող է դատական կարգով ճանաչվել անվավեր այն անձի հայցով, ում իրավունքները կամ շահերը խախտվել են այդ կտակով, նաև, եթե ի հայտ են գալիս մի շարք հանգամանքներ՝ կտակը կազմելուց չի պահպանվել կտակի ձևը, բովանդակությունը և այլ հանգամանքները, որոնք պարտադիր են: Կտակը պետք է նոտարական վավերացում ունենա, սա պարտադիր պայման է: Բացի դա, գույքի սեփականատիրոջ մահվանից հետո կան պարտադիր բաժնի իրավունք ունեցող ժառանգներ, որոնք անկախ կտակի բովանդակությունից, ստանալու են ժառանգություն»,-նշում է փաստաբանը:
Երբեմն մարդիկ շփոթում են կտակը և նվիրատվությունը: Ինչո՞վ են այս երկուսը տարբերվում իրարից: «Նվիրատվությունը երկկողմանի գործարք է, կտակը՝ միակողմանի, և քաղաքացին պարտավոր չէ որևէ մեկին տեղեկացնել կտակ անելու, այն փոփոխելու կամ վերացնելու մասին: Նվիրատվության դեպքում մեկ անձ իր գույքը նվիրում է մեկ այլ անձի, այս դեպքում պարտադիր է, որ նվեր ստացող անձն ընդունի այդ գույքը: Նվիրատուն ևս կարող է հրաժարվել այս գործարքից, այսպես ասենք, «փոշմանել», օրենքով սահմանված են մի շարք նախապայմաններ, երբ նվիրատվության գործարքը կարող է չեղարկվել: Բերեմ մեկ օրինակ իմ փաստաբանական պրակտիկայից: Շատ են դեպքերը, երբ ամուսնական համատեղ կյանքում ձեռք է բերվում գույք, սակայն սեփականության վկայականում նշված է ամուսիններից միայն մեկի անունը: Օրինակ՝ որպես փաստաբան ներգրավված էի մի գործում, ներկայացնեմ դրա էությունը: Ամուսինն, առանց կնոջ համաձայնության, համատեղ կյանքի ընթացքում ձեռքբերված գույքը նվիրել էր այլ անձի:
Նոտարական գրասենյակում գործարքը կատարելիս գրառում էր կատարել, թե ամուսնացած չէ: Տարիներ շարունակ կինը տեղյակ չի եղել այդ գործարքի մասին: Ամուսնու մահից հետո կինը դիմում է ժառանգություն ստանալու համար, իրեն տրամադրում են գույքի մասին տեղեկություն, որ այն չի պատկանում իր ամուսնուն, վերջինս այդ գույքը նվիրել է մեկ այլ անձի: Դիմեցինք դատարան, որն էլ առկա հիմքերով անվավեր ճանաչեց նվիրատվության պայմանագիրը և ճանաչեց կնոջ՝ գույքի 1/2 բաժնի նկատմամբ իրավունքի սեփականությունը, իսկ ամուսնու 1/2 բաժինը ժառանգության եղանակով բաշխվեց նրա ժառանգների, այդ թվում՝ կնոջ միջև»,-ընդգծում է մեր զրուցակիցը:
Փաստաբանից հետաքրքրվում ենք՝ կա՞ն սահմանված հստակ ժամկետներ, որոնց շրջանակում դատարանը պետք է քննի նմանատիպ գործերը: «Ձևակերպումն այսպիսին է՝ դատարանը պետք է քննի այս գործերը և վճիռ կայացնի ողջամիտ ժամկետում, սակայն կոնկրետ ժամկետներ որևէ տեղ նշված չեն: Գործեր ունեմ իմ վարույթում, որոնք 2017 թ.-ից ամենատարբեր՝ առաջին ատյանի, վերաքննիչ կամ Վճռաբեկ դատարաններում են, քննության փուլում»,-եզրափակում է Սերգեյ Ադիբեկյանը:
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում