Մեքենայի ապակեմաքրիչի գյուտի համար շնորհակալ պիտի լինենք կանանց. «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Ապակեմաքրիչը սարք է, որն օգտագործվում է մեքենայի ապակին անձրևից և կեղտից մաքրելու համար: Մեր օրերում ապակեմաքրիչը հանդիսանում է գրեթե յուրաքանչյուր մեքենայի, գնացքի, ինքնաթիռի կամ նավի անփոխարինելի մաս: Ապակեմաքրիչի պատմությունը սկսվել է քամուց պաշտպանվելու համար մեքենաների ապակեպատումից հետո: Ընդ որում, առաջին ավտոմեքենաները դիմացից պաշտպանության կարիք չեն ունեցել, քանի որ ո՞ւմ է այն պետք, երբ ավտոմեքենայի առավելագույն արագությունը ժամում ընդամենը 20 կիլոմետր է, իսկ շարժիչի հզորությունը՝ 1,5 ձիաուժ: Ժամանակի ընթացքում շարժիչները ավելի հզորացել են, արագությունն ավելացել է, մարդիկ սկսել են մտածել, թե ինչպես պաշտպանվեն քամուց, փոշուց, քարերից և ավազից: 20-րդ դարի սկզբին ավտոմեքենաները սկսել են հագենալ պաշտպանիչ ապակիով, որը հետագայում դարձել է ավտոմեքենայի անբաժանելի մասը:

Սկզբում ապակին չէր զբաղեցնում մեքենայի ամբողջ լայնությունը, այլ միայն այն մասում էր, որտեղ նստած էր վարորդը, և միայն որոշ ժամանակ անց է ստացել այն ձևը, որին մենք սովոր ենք: Դրանից հետո ի հայտ է եկել մեկ այլ խնդիր՝ այնպես անել, որ վատ եղանակին անձրևի, ձյան կամ ցեխի կաթիլները չխանգարեն վարորդին տեսնել ճանապարհը: Տարօրինակ է, բայց ավտոմեքենայի դիմապակու ապակեմաքրիչներ ստեղծելու գաղափարը պատկանում է Մերի Անդերսոն անունով ամերիկացի մի աղջկա, որը զբաղմունքով կապ չի ունեցել ավտոմոբիլային տեխնոլոգիաների հետ:

Մի ամպամած օր Մերին տրամվայի մեջ նկատել է, որ վարորդը կանգ է առել ապակու վրա կուտակված ձյունը մաքրելու համար: Իսկ հաճախակի կանգառները մեծացնում էին ճանապարհի տևողությունը, բայց այլ ելք չի եղել, քանի որ վարորդը պետք է տեսներ ճանապարհը: Աղջկա մոտ հիանալի գաղափար է առաջացել. ստեղծել ռետինե գլանով և պտտվող բռնակով սարք ապակիները ձյունից կամ անձրևից արագ մաքրելու համար: 1903 թվականին Մերի Անդերսոնը արտոնագիր է ստացել իր ստեղծած ձեռքի ապակեմաքրիչի համար, որի մի ծայրում քերիչ էր, իսկ մյուսում՝ պտտելու սարք: Նման ապակեմաքրիչները չնայած կատարյալ չէին, բայց վարորդների կյանքը շատ ավելի դյուրին էին դարձնում:

1917 թվականին մեկ այլ ամերիկուհի՝ Շարլոտտա Բրիդգվուդը, հորինել է Storm Windshield Cleaner ավտոմատ ապակեմաքրիչը: Այդ ապակեմաքրիչի աշխատանքը ոչ մշտական էր (սարքն աշխատում էր շարժիչի կոլեկտորի օդի ճնշմամբ), քանի որ շարժիչի մեծ ծանրաբեռնվածության ժամանակ դրանք ուղղակի չէին աշխատում: 1926 թվականին հայտնվել են էլեկտրական ապակեմաքրիչները: Սրանք ավելի ու ավելի լավ էին աշխատում, քան իրենց նախորդները, և միակ թերությունը եղել է բարձր գինը, ուստի երկար ժամանակ միայն հարուստ մարդկանց նեղ շրջանակ է օգտագործել այդպիսի ապակեմաքրիչներ:

Ընդ որում, այս ապակեմաքրիչների աշխատանքը միացման դեպքում անընդհատ էր: Իսկ արդեն 1963 թվականին Դետրոյթի համալսարանի պրոֆեսոր Ռոբերտ Քիրնսը ստեղծել և արտոնագրել է ընդհատվող ընթացքով աշխատող ապակեմաքրիչը: Նման ապակեմաքրիչներում վարորդն արդեն ինքը կարող էր վերահսկել մաքրման հաճախականությունը: Դրանք այն ապակեմաքրիչներն են, որոնք օգտագործվում են նաև մեր ժամանակներում:

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում