Մեր ու ադրբեջանցիների միջև տեղեկատվական պատերազմում «չի կարելի խալաստոյ կրակել»

Լավ հասկանում եմ, որ տեղեկատվական պատերազմ է մեր ու ադրբեջանցիների միջեւ, բայց ինչպես իրական պատերազմում՝ էս պատերազմում էլ չի կարելի խալաստոյ կրակել: Մեկ-մեկ էնպիսի տպավորություն եմ ստանում, որ էս երկրում ընդամենը մի երկու երեք հոգի գիտի ադրբեջանական կայքերի, զլմ-ի ու ֆորումների տեղերը: Ու էդ մի քանի հոգին կմնան կմնան ու մեկ էլ կսկսեն՝ ադրբեջանցիք հարյուրներով զոհեր ունեն, էնտեղ օրը մի գյուղ աշխարհի երեսից վերանում է, սգից չեն հասցնում դուրս գալ, սեւ դրոշներով են ողողված բնակավայրերը, նրանց զինվորները վագոններով լցվում են Կասպիցը ու էդ կարգի օդի մեջից վերցրած լուրեր: Չկան հավաստի հղումներ, աղբյուրներ: Իսկ եթե կան հղումները, ապա ինչ չեք հրապարակում: Էն տպավորությունն է, որ էդ մարդիկ Ադրբեջանի թաղման բյուրոյում են աշխատում: Հակառակորդին էշ սարքելով բթացնում եք մեր հասարակության զգոնությունը: Անկախ էն բանից, թե ինչ կարգի երկիր է Ադրբեջանը, ինչ կարգի բանակ ունի, փաստը մնում է փաստ՝ իրենք լուրջ սպառնալիք են մեր համար ու էդ սպառնալիքը օդի մեջից վերցրած եզրակացություններով ռեմբոյական սցենարներով գրված լուրերով չենք չեզոքացնի: Մկրտիչ Իսրայելյանի ֆեյսբուքյան գրառումը