Ադրբեջանական տրագիկոմեդիա թե՞ ռուսական «կուտ»
Analysis
Օրերս Ադրբեջանի ԱԳնախարար Էլմար Մամեդյարովն Ադրբեջանում ՌԴ դեսպան Միխայիլ Բոչարնիկովի հետ հանդիպմանը մտահոգություն է հայտնել Մոսկվայում հայ-ռուսական «Լազարյան ակումբի» նիստում Արցախի ներկայացուցիչների մասնակցության շուրջ:
Հանդիպման ժամանակ Մամեդյարովն ընդգծել է, որ Ադրբեջանի և ՌԴ հարաբերությունները ռազմավարական են և ՌԴ պաշտոնական անձանց ներկայությունը «Լազարյան ակումբի» հերթական նիստին, որն անցկացվել է Ղարաբաղի ներկայացուցիչների մասնակցությամբ, հակասում է ռուս-ադրբեջանական հարաբերություններին և ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների դերին ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացում:
Ընդգծենք, որ մարտի 5-6-ն անցկացված «Լազարյան ակումբի» նիստում ներկա է եղել Արցախի էկոնոմիկայի և արտադրական ենթակառուցվածքների նախարար Լևոն Գրիգորյանը: Հատկանշականն ու հետաքրքիրն այն է, որ Մամեդյարովը հարկ չի համարել բողոքել, որ «Լազարյան ակումբի» նիստում Արցախի ներկայացուցիչների մասնակցությանն անդրադարձել է նաև Կոնստանտին Զատուլինը՝ նշելով, որ Հայաստանի ճակատագիրը հնարավոր չէ տարանջատել Ղարաբաղից:
Իրականում այս ամբողջ պատմությունը կլասիկ ֆարս է հիշեցնում` նախ Պետդումայի պատգամավորները, ընդ որում` ՌԴ-Հայաստան համագործակցության հանձնաժողովի անդամներ, գնում են Բաքու ու մասնակցում Խոջալուի հնարովի «ցեղասպանության» դեմերթին, որի դեմ Դաշնային ժողովում իր ելույթի մեջ դժգոհում է Արարարտ Միրզոյանը, հետո հապճեպ Լազարևյան ակումբի նիստ են հրավիրում Մոսկվայում` Լեռնային Ղարաբաղի ներկայացուցիչների մասնակցությամբ: Իբր` սեպը սեպով են հանում ու սիրաշահում են հայկական կողմին: Ոչինչ, որ Պետդումայի պատգամավորների այցի «պատասխանը» ընդամենն ակումբային մակարդակով է տրվում:
Ամփոփելով նշենք, որ սրանք ընդամենն էժանագին խայծեր են, որը չարժե կուլ տալ և հարցը համարել փակված: Հայ-ռուսական իրավահավասար հարաբերությունների մասին բազմիցս ելույթներ ունեցած Նիկոլ Փաշինյանը չի՞ նկատում, որ իրավահավասարությունն ընդամենը տեսելիք է ու այդպես էլ կմնա, քանի դեռ ՀՀ բոլոր պաշտոնյաները չեն հասկանում, որ իրենք ներկայացնում են ոչ թե իրենց պայծ առանձը, այլ մի ամբողջ պետություն:
Անդրանիկ Հարությունյան
