Ինչո՞ւ է «Լույս» խմբակցությունը դեմ մասնավոր ընկերությունների սնուցման խողովակները կտրելուն
AnalysisԵրևանի ավագանու ամեն նիստից հետո տպավորություն է ձևավորվում, որ Երևանի անագանու «Լույս» խմբակցությունն իր ողջ ռեսուրսը կենտրոնացրել է հասարակությանը համոզելու համար, որ առանց երկրորդ միջազգային օպերատորի մայրաքաղաքի աղբի հարցը չի լուծվելու:
Մյուս կողմից, ձեռքի հետ էլ ուզում են իմանալ, թե, այնուամենայնիվ, քաղաքային իշխանությունները մտադի՞ր են արդյոք լուծարել «Սանիթեքի» հետ պայմանագիրը, թե՞ ոչ: Բայց, թե ինչու է դա այդքան հետաքրքրում նրանց, դժվար է հասկանալ:
Անկեղծ ասած, ինչպես այսօրվա՝ օգոգստոսի 9-ի ավագանու արտահերթ նիստի ժամանակ քաղաքապետի առաջին տեղակալ Հրաչյա Սարգսյանն ասաց՝ չկա մի ոլորտ, որի կառավարումը մասնավորին հանձնելուց հետո ձախողված չլինի: Եվ դա իրոք այդպես է, էլ չենք ասում մասնավորի հետ փոխկապակցված անձանց ու քաղաքային իշխանական վերնախավի կապերի ու դրանով պայմանավորված եկամուտների շրջանառության մասին:
Այսինքն՝ ակնհայտ է, որ Երևանն իր այսօրվա խնդիրները տարիների ընթացքում է կուտակել, և եթե այսօր չունի ոռոգման համակարգ, սելավատարները լցված են աղբով, չկան նորմալ ասֆալտապատում, տրանսպորտ, իսկ աղբահանություն իրականացնող միջազգային կոչվողվող ընկերությունը պարզապես ձախողել է ամեն ինչ, ուրեմն հստակ կարող ենք արձանագրել, որ Երևանի նախկին իշխանություններն են ձախողել:
Այդքանից հետո պնդելը, թե քաղաքային իշխանությունները պետք է ծառայությունները պատվիրակեն ինչ-որ մասնավոր ընկերությունների ու հետո նրանց ձեռքին խաղալիք դառնան, զավեշտալի մոտեցում է:
Իրականում, զարգացած շատ եվրոպական երկրների մեծ ու փոքր քաղաքներում աղբահանության, ուղևորափոխադրման և այլ ծառայություններ իրականացվում են քաղաքային իշխանությունների կողմից: Դրանց դիմաց հավաքագրվող բյուջեն կրկին տնօրինում է քաղաքային իշխանությունը: Շատ մայրաքաղաքներ անգամ քաղաքային ոստիկանական ծառայություն ունեն, բայց չգիտես ինչու, դրսի հաջողված փորձը «Լույս» խմբակցությունն անտեսում է, և նախկինների ձախողումներն անվերջ ուզում է փաթաթել նոր իշխանությունների վզին:
Եթե ձախողումները Երևանի նախկին իշխանությունների թերացումն է, ապա չի նշանակում, որ նորերն էլ պետք է ձախողեն, առավել ևս, որ այս կարճ ժամանակահատվածում ապացուցել են, որ Երևանի որպես սեփական պանդոկի չեն վերաբերում: Ուստի, բնական է, որ ապագայի մասին մտածելով նոր իշխանությունները պետք է քայլեր ձեռնարկեն, որպեսզի մայրաքաղաքն այլևս մասնավորի կապրիզներով չկառավարվի:
Ի վերջո, ո՞վ է ասել, որ քաղաքային իշխանությունները պետք է կաբինետներում նստեն, ու առավոտից երեկո մասնավորի հետ բանակցեն, որպեսզի մի օր աղբահանությունը նորմալ իրականացվի, մյուս օրը տրանսպորտը նորմալ աշխատի: Այնպիսի զգացողություն է առաջանում, որ խմբակցությունը մասնավորի շահերն առաջ տանելով փորձում է տպավորություն ստեղծել, որ քաղաքն առնաց մասնավորի հնարավոր չի լինելու ղեկավարել, քաբի որ մասնավորը՝ ամենակարող է: Եվ եթե այդպես է, հարց է ծագում, թե ինչու այսքան ժամանակ Երևան քաղաքի նախկին իշխանություններին չի հաջողվել նորմալ գործող համակարգ ձևավորել, որպեսզի քաղաքային նոր իշխանությունները չհայտնվեն մասնավորի սաբոտաժի թիրախում:
Արմինե Գրիգորյան
