Ադրբեջանի հուսահատ սադրանքները սահմանագծին. ինչու՞ է Բաքուն պատերազմ հրահրում
АналитикаՀարաբերական դադարից հետո Ադրբեջանը վերսկսել է ակտիվորեն թեժացնել իրավիճակը սահմանագծին: Չկա օր, որ հակառակորդը չխախտի հրադադարի ռեժիմը: Վերջին ամիսներին լարվածությունը թուլացել էր, ինչը պայմանավորված էր թե՛ Հայաստանում, թե ՛ Ադրբեջանում տեղի ունեցած նշանակալի իրադարձություններով: Ապրիլին Հայաստանում անցկացվում էին Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի միջոցառումները, իսկ հունիսին Բաքվում տեղի ունեցան առաջին եվրոպական օլիմպիական խաղերը: Փոխադարձաբար միմյանց տրամադրությունը չփչացնելու համար Ադրբեջանը այդ օրերին կարծես որոշել էր ձեռնպահ մնալ սահմանին բախումներ հրահրելուց:
Սակայն հունիսի 28-ին եվրոպական խաղերի ավարտից անմիջապես հետո վերսկսվեցին կրակոցները: Թեժ է եղել իրավիճակը հատկապես հուլիսի 19-25-ն ընկած ժամանակահատվածում: Լեռնային Ղարաբաղի պաշտպանության բանակի տվյալների համաձայն՝ այդ օրերին ղարաբաղա-ադրբեջանական զորքերի շփման գծում հակառակորդի կողմից հրադադարի պահպանման ռեժիմը խախտվել է շուրջ 900 անգամ, որի ընթացքում տարբեր տրամաչափի հրաձգային զինատեսակներից, ինչպես նաև 60 և 82 միլիմետրանոց ականանետներից և տարբեր տիպի նռնականետներից հայ դիրքապահների ուղղությամբ արձակվել է ավելի քան 12.000 կրակոց:
Հարկ է նշել, որ ադրբեջանական կողմը հրադադարը խախտելիս կիրառում է տարբեր տրամաչափի զինատեսակներ, որոնք մինչ այդ չէր կիրառվում: Այլ կերպ ասած` չկարողանալով դիպուկահարների և փոքր տրամաչափի զինատեսակների գործադրմամբ հաջողության հասնել, ինչպես նաև ձախողելով բազմաթիվ դիվերսիոն գործողություններ, Բաքուն որոշել է ավելի մեծ տրամաչափի զինատեսակներ կիրառել: Նպատակն է հասնել հայկական կողմում ավելի շատ զոհերի: Իսկ դա էլ, ըստ Բաքվի, կապացուցի ադրբեջանական բանակի ռազմական առավելությունը, ինչի մասին անդադար հայտարարում է: Բայց կրկին անարդյունք:
Ադրբեջանին չի հաջողվում առավելության հասնել մեր բանակի հանդեպ: Կրկին ունենում է ավելի շատ զոհեր ու կորուստներ: Հենց ադրբեջանական կայքերի փոխանցմամբ` այս օրերին հակառակորդն ունեցել է մեկ զոհ և 8 վիրավոր: Ու թեև նրանք նշում են, որ հայկական կողմն էլ ունի կորուստներ, սակայն մեր պաշտպանական գերատեսչությունները հերքել են այդ լուրերը: Ադրբեջանական կողմը ստիպված է եղել հրապարակել իր բանակի ևս մեկ խայտառակ ձախողումը. 40 ադրբեջանցի զինվոր հուլիսի 24-ին շուրջկալի մեջ է հայտնվել: Դրա արդյունքում զոհվել է ադրբեջանցի մեկ դիպուկահար:
Ինչևէ, ակնհայտ է, որ Ադրբեջանը կրկին վերադարձել է իր հին գործելաոճին: Սա լիովին սպասելի էր, իհարկե: Բայց պետք է արձանագրել, որ սահմանին լարվածությունը մեծացնելու Ադրբեջանի փորձերը պայմանավորված չեն սոսկ եվրոպական խաղերի ավարտով: Այս ամբողջ ընթացքում շատ բան է փոխվել աշխարհում և տարածաշրջում: Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը սկսել է շատ ավելի կոշտ և ագրեսիվ հայտարարություններով հանդես գալ: Հուլիսի 13-ին կառավարության նիստում նա աննախադեպ կոշտ, անգամ հայհոյախառն մեղադրանքներ է հնչեցրել Եվրոպայի հասցեին: Ըստ Ալիևի` Եվրոպայում տնտեսական և բարոյական ճգնաժամ է: Ադրբեջանի ղեկավարի համոզմամբ` Եվրոպայում գլուխ է բարձրացնում ֆաշիզմը, ռասիզմը, քսենոֆոբիան և իսլամաֆոբիան: Նա նշել է, որ հայերի փողերով ապրող եվրոպացի և ամերիկացի պաշտոնյաները Ադրբեջանի դեմ պատերազմ են սկսել:
Բանն այն է, որ արևմտյան կառույցները վերջին շրջանում խիստ քննադատում են Ադրբեջանին՝ մարդու իրավունքներն ու հիմնարար ազատությունները համատարած խախտելու մեջ, ընդունվել են մի շարք դատապարտող բանաձևեր: Բացի դրանից` Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովը հանել էր Ադրբեջանի մասին բանաձևից Արցախի օկուպացված լինելու վերաբերյալ ադրբեջանամետ ձևակերպումները: Այս հանգամանքը զայրացրել է Բաքվին: Ադրբեջանական նավթադոլարները, փաստորեն, իզուր են վատնվել, անգամ եվրոչինովնիկներին կաշառելով` Բաքուն չի հասնում իրեն շահավետ բանաձևերի ընդունմանը միջազգային կառույցներում:
Մյուս կողմից` Իրանի և գերտերությունների միջև պատմական համաձայնություն է ձեռք բերվել միջուկային խնդրի շուրջ: Իրանի վրայից աստիճանաբար կհանվեն միջազգային պատժամիջոցները, իսկ դա նշանակում է, որ մեր հարավային հարևանն իր նավթի և գազի հսկայական պաշարներով կմտնի միջազգային շուկա: Այս հանգամանքը արմատապես հակասում է Բաքվի շահերին` հատկապես նավթի գների անկման ֆոնին, որը արդեն իսկ լրջորեն հարվածել է ադրբեջանական տնտեսությանը: Ադրբեջանը կորցնում է իր նախկին տարածաշրջանային դերն ու նշանակությունը: Եվ ահա, հայ-ադրբեջանական սահմանը լարված պահելով, սպառնալով պատերազմով և այդ կերպ շանտաժի ենթարկելով միջազգային հանրությանը` Բաքուն հուսահատ փորձեր է անում գրավել իր հանդեպ ուշադրությունը:
Կարելի է ենթադրել, որ լարված պահելով իրավիճակը սահմանին` Բաքուն փորձում է բանակցային գործընթացում թանկ ծախել պատերազմը վերսկսելու սպառնալիքը` հատկապես իր համար այդքան անցանկալի աշխարհաքաղաքական զարգացումներից հետո: Ադրբեջանը դառնում է ավելի ու ավելի ագրեսիվ: Սակայն կա այդ ագրեսիան զսպելու մի պարզ բանաձև: Եթե ցանկանում ես խաղաղություն, ապա պատրաստվիր պատերազմի: Հայկական կողմն, ըստ էության, շարժվում է այս բանաձևով: Եթե Ադրբեջանը սահմանային բախումներով անգամ չի կարողանում առավելության հասնել, ապա արդեն իսկ ենթադրելի է, թե լայնամասշտաբ պատերազմի դեպքում որքան մեծ կլինի նրա հիասթափությունը: Մնում է հուսալ, որ պատերազմի դեպքում Ադրբեջանի ավելի մեծ կորուստների իրական հեռանկարը, ի վերջո, կսառեցնի Բաքվի տաք գլուխները:
Տիգրան Խաչատրյան