Իշխանական ծխածածկույթի արտանետումները. «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Հայաստանի գործող իշխանությունները ի սկզբանե զբաղված են եղել բացառապես հանրության աչքին «թոզ փչելով»: Բոլոր ոլորտներում: Ըստ այդմ, ոչ թե բովանդակային ու կառուցվածքային բարեփոխումներ են կատարել անվտանգության, արտաքին քաղաքականության և այլ ոլորտներում, այլ ընդամենը ծխածածկույթ են ստեղծել, որոնք նորանոր կորուստների ու պետության թուլացման պատճառ են դարձել ու դառնում։ Իշխանության գալուց հետո Փաշինյանը ցուցադրականորեն կործանիչներ, ՀՕՊ համակարգեր էր գնում՝ ցույց տալով, թե Հայաստանը լիովին պաշտպանված է, 80-ականների զենքերի էտապին վերջ են դնում։ Իսկ նրա թիմակիցները ներկայացնում էին, թե այս սպառազինությունների ձեռք բերումը մի աննախադեպ երևույթ է անկախ Հայաստանի պատմության մեջ։

Քաղաքացիներից շատերն էլ հավատում էին Փաշինյանի իշխանության հորինած առասպելներին։ Այդուհանդերձ, իրադարձությունների ընթացքը ցույց տվեց, որ այդ զենքերով ուղղակի չենք կարող հաջողության հասնել, մյուս կողմից էլ՝ օդը պաշտպանված չէ, քանի որ համապատասխան ՀՕՊ համակարգեր չունենք, իսկ կործանիչներն էլ գնվել են առանց հրթիռների։ Նույն կերպ էլ ողջ պատերազմի ընթացքում իշխանությունները քողարկում էին, որ ծանր պարտություն ենք կրում ու «Հաղթելու ենք» կարգախոսի ներքո քարոզչական նյութեր էին տարածում և մոլորեցնում հասարակությանը։ Իսկ պատերազմից երեք տարի անց ՀՀ իշխանությունները նոր ֆեյք օրակարգ ձևակերպեցին, թե Ադրբեջանի կողմից Արցախի վրա հարձակմանը չեն միջամտելու, քանի որ դրանով հարվածի տակ կդնեն ՀՀ ինքնիշխանությունը։ Ու սա այն դեպքում, երբ ՀՀ ինքնիշխան տարածքների որոշ մասն արդեն օկուպացված է ադրբեջանական զորքերի կողմից։ Չմիջամտելու և կրավորական կեցվածքի արդյունքում կորցրեցինք Արցախը, որն ամբողջովին հայաթափվեց։

Այդպիսով Փաշինյանի իշխանությունն Ադրբեջանին ազատ գործելու հնարավորություն տվեց։ Իշխանությունների մյուս կեղծ օրակարգն այն մասին է, թե Ռուսաստանը ընդունակ չէ իր ներկայությունն ապահովել տարածաշրջանում, ուստի և հեռանում է։ Ու այդ ֆոնին Փաշինյանն ու իր թիմը սկսել են բացահայտ հակառուսական քայլերի գնալ, ինչը կարող է լուրջ սպառնալիքներ ստեղծել Հայաստանի համար, քանի որ մեր երկիրը բազմաթիվ տնտեսական ու անվտանգային թելերով կապված է Ռուսաստանի հետ։ Ճիշտ է, Ռուսաստանը որոշակիորեն թուլացած է Ուկրաինայում ընթացող պատերազմի արդյունքում, սակայն դա չի նշանակում, որ այդ վիճակում էլ մնալու է ու հանդուրժելու է, որ իրեն Հարավային Կովկասից ամբողջությամբ դուրս մղեն։

Հաջորդ կեղծ թեման վերաբերում է «Խաղաղության խաչմերուկ» կոչված նախագծին։ Եթե նման նախագիծը իրատեսական լիներ, հիմա արդեն իրականացման փուլում կլիներ։ Պարզ է, որ Ադրբեջանն ու Թուրքիան ՀՀ -ի վերահսկողության տակ գտնվող հաղորդակցության ուղի չեն ցանկանում, այլ նպատակ են դրել ունենալ լիովին իրենց վերահսկողության տակ գտնվող ճանապարհ և իրենց ենթակա և թուլացած Հայաստան։ Իսկ վերջին փիառ արշավի փուչիկն էլ վերաբերում է նրան, որ տարբեր երկրներից՝ մասնավորապես Հնդկաստանից ու Ֆրանսիայից զենքերի որոշ խմբաքանակներ են ձեռք բերում, ու մամուլում իշխանական փորձագիտական շրջանակներն այնքան են խոսում դրա մասին, որ կարող է նույնիսկ թյուր կարծիք ստեղծվել, թե մենք պաշտպանված ենք։ Իրականում ռազմական բալանսը տարածաշրջանում էականորեն խախտվել է, Ադրբեջանը տարիներ շարունակ միլիարդավոր դոլարներ է ծախսել ու ծախսում է սպառազինություններ ձեռք բերելու ուղղությամբ։

Ընդ որում, Ադրբեջանը ձեռք է բերում գերարդիական ու թանկ սպառազինություններ։ Իսկ մյուս կողմից էլ՝ պատերազմից հետո ահռելի քանակությամբ հայկական զինտեխնիկա մնաց Ադրբեջանին որպես ռազմավար։ Այնպես որ, հսկայական ժամանակ ու միջոցներ են պետք գոնե առկա իրավիճակն ինչ-որ կերպ փոխելու կամ տարածաշրջանում հավասարակշռությունը վերականգնելու ուղղությամբ շարժվելու համար։ Մի քանի զինատեսակի ձեռքբերումը դեռևս չի նշանակում, թե ՀՀ անվտանգային միջավայրը լուրջ փոփոխություն է կրում։

Մյուս կողմից էլ՝ իշխանական թևի ներկայացուցիչները մեծ աժիոտաժ են բարձրացնում արևմտյան պաշտոնյաների՝ Ադրբեջանին դատապարտող հայտարարությունների շուրջ, թե Արևմուտքից չեն թողնի, որ Ադրբեջանը Հայաստանի տարածքի վրա նոր հարձակում ձեռնարկի, կսաստեն, պատժամիջոցներ կկիրառեն և այլն։ Բայց Արցախի վրա հարձակման օրինակը ցույց տվեց, որ երբ գալիս է արևմտյան պետությունների գործողությունների պահը, նրանք իրենց թողտվությամբ խրախուսում են Ադրբեջանի հանցագործությունները։ Իսկ լոկ դատապարտող հայտարարությունները այդպես էլ մնում են օդում կախված ու կանաչ լույս վառում Ադրբեջանի առաջ։ Դրա համար էլ ընթացքում ինչքան շատ էին հայտարարություններ հնչում Լաչինի միջանցքը բացելու մասին, Բաքուն այնքան մեծ ուժգնությամբ էր սեղմում Արցախի շրջափակումը։ Իսկ Արցախի հայաթափումից հետո Ալիևը զորահանդես է անցկացնում Ստեփանակերտում, սակայն Արևմուտքի մտքի ծայրով անգամ չի անցնում պատժամիջոցներ սահմանել Ալիևի բռնապետական ու հանցագործ ռեժիմի նկատմամբ:

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում