Մարդը թե՛ սխալական է, թե՛ մահկանացու, բայց սխալն ու աններելի մեղքերը տարբեր բաներ են. «Փաստ»
Аналитика
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Հայոց անկախ պետականության գոյությունը ձախավեր «կառավարմամբ» սպառնալիքների տակ դրած գործիչը «երեսատեղ» է գտել ու Անկախության օրվա կապակցությամբ շնորհավորական խոսք ասել: Անիմաստ է ու ժամանակի անտեղի վատնում՝ անդրադառնալ անկախության վերաբերյալ նրա ներկայացրած պատկերացումներին ու մտավարժանքներին: Անկախության օրվա ուղերձի առիթը Նիկոլ Փաշինյանն օգտագործեց նաև այն բանի համար, որ ևս մեկ անգամ իբր ներողություն խնդրի, իսկ ավելի ստույգ՝ հերթական անգամ խոսի «սխալվելու իրավունքի» մասին: Իսկ ինչի՞ համար է նա ներողություն խնդրում, միգուցե Արցախի հայաթափմա՞ն, հայրենի երկրի մի ահռելի մասը թշնամուն հանձնելո՞ւ: Իհարկե, ոչ: Իր մերաձավորագույն զինակիցն է հայտարարել, չէ՞, թե՝ «լավ ենք արել...»:
Ահավասիկ, փաշինյանական «ներողության» բնօրինակը. «Ներողություն եմ խնդրում բոլոր այն ակնհայտ և հնարավոր սխալների համար, որ գործել ենք և, մեր մեջ ասած, դեռ կշարունակենք գործել, որովհետև մարդը սխալական է»: Այո, իհարկե, մարդը ոչ միայն սխալական է, այլև մահկանացու: Ու դա անբեկանելի փաստ է: Իր սիրած բառով՝ աներկբա: Բայց գանք «սխալական»-ին. մարդը, տվյալ դեպքում՝ Նիկոլ Փաշինյանը բացեիբաց հայտարարում է, որ իր գլխավորած իշխանությունը շարունակելու է երկրահանձնումները, ավերումները, աղետալի հետևանքներով քայլերը, կորստաբեր որոշումները: Իբր... «սխալվելու իրավունք» կա, էլի:
Մեր մեջ ասած՝ Փաշինյանն ու իր գլխավորած «իշխանաթիմը» շատ վաղուց, դե, արդեն մի 6 տարի կլինի, ինչ սպառել են իրենց «սխալվելու իրավունքի» պաշարը: Եվ հետո, չէ՛, այս դեպքում չի կարելի սխալների մասին խոսել: Այս իշխանության գործածները սխալներ չեն, մեղքեր են, այդ թվում՝ ծանրագույն հետևանքներով ու աններելի մեղքեր: Որ հարթության մեջ ուզում եք՝ դիտարկեք: Բարոյական առումով՝ մեղք է, քաղաքական առումով՝ մեղք է: Իսկ քրեաիրավական առումովն էլ թող համապատասխան մարմինները որոշենք: Երևի մի օր... այդ օրն էլ կգա:
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում
