«Եղա­ծը ոչ թե կա­տա­րե­լա­գոր­ծե­լու, այլ քան­դե­լու քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն ինձ հա­մար ան­հաս­կա­նա­լի է». «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Ներկայումս իրականացվող մշակութային քաղաքականությունը, ինչպես նաև կառավարության կառուցվածքային փոփոխությունների վերաբերյալ նախագիծը, մշակութաբան, հրապարակախոս Կարինե Հակոբյանի դիտարկումներում բացասական գնահատականի են արժանանում: Նշենք, որ ըստ նախագծի, մշակույթի նախարարությունը ևս միանալու է ԿԳՆ-ին:

«Նախարարության կարգավիճակը փոխելն անթույլատրելի է: Պետք է հակառակը լիներ: Պետք է ավելի մեծ լիազորություններ տայինք մշակույթի նախարարությանը, ինչի շնորհիվ հնարավոր կլիներ շտկել համակարգման հետ կապված առկա բացերը: Բայց տեղի է ունենում հակառակը: Իսկ մշակույթի նկատմամբ իշխանության վերաբերմունքը երևում է նրանից, թե ինչ կարգավիճակ են տալիս այն կառույցին, որը պետք է զբաղվի մշակութային քաղաքականությամբ: Այնինչ մեր ժողովուրդն ահռելի և հարուստ մշակութային ժառանգություն ունի»,-մեզ հետ զրույցում ասաց նա՝ հավելելով, որ պետությունն էլ մշակույթին տեր կանգնելու պարտավորություն ունի:

«Մշակույթը բավարար չափով ուսումնասիրված չէ, մեր հարևան ժողովուրդները մեր մշակույթը մեզնից անընդհատ վերցնում են, ուզում են այն յուրացնել: Անընդհատ այդ պայքարի մեջ ենք մեր հարևանների հետ: Բայց մշակույթն այն է, ինչով մենք կարող ենք հպարտանալ, լինել բարձրակարգ պետություն, ազգ: Իսկ այն, ինչ այսօր է արվում, կարծես, նախկին բացերը շտկելու նպատակ չունի: Եղածը ոչ թե կատարելագործելու, այլ քանդելու քաղաքականությունը գոնե ինձ համար անհասկանալի է: Դա անընդունելի է: Ես ոչ միայն իմ կարծիքն եմ հայտնում, այլ նշված բնագավառի այն ներկայացուցիչների, որոնց հետ շփվում եմ ու խոսում: Բոլորը շատ վրդովված են»,-ընդգծեց մեր զրուցակիցը:

Նա շեշտեց, որ պետությունը մեր պես ժողովրդի համար երկու նպատակ ունի. «Մեկը սոցիալական ապահովությունն է, մյուսը՝ մշակութային, ազգային ինքնության պահպանությունը: Նշվածների իրականացմանը պետք է կոչված լինի հենց մշակույթի նախարարությունը՝ իր լայն լիազորություններով, իր բազմաֆունկցիոնալ, բազմակողմանի գործառույթներով: Եվ այդ պատճառով այն պետք է գերազանց նախարարություն լինի, որը պետք է համագործակցի ԱԳՆ-ի հետ՝ նաև մշակութային արտաքին քաղաքականություն իրականացնելու համար: Պետք է համագործակցի նաև ԿԳՆ-ի հետ՝ գեղարվեստական ժառանգությունն ուսումնասիրելու, կրթական ծրագրեր մշակելու և այդ համագործակցությունից բխող այլ նպատակների համար: Այս ամենը պետք է համակարգվի մեկ կենտրոնից: Իսկ ժողովրդի գեղագիտական դաստիարակությունը, որի վրա հիմա այդքան մեծ շեշտ է դրվում, ընդամենը մշակույթի նախարարության մի գործառույթն է»:

Կ. Հակոբյանն ընդգծեց՝ պետք է հաշվի առնել նաև կարծիքները. «Բացի նշվածից, ես կարծում եմ, որ կառավարության կառուցվածքային փոփոխությունները որևէ հիմնավորում չունեն: Խոսքը միայն մշակույթի նախարարության մասին չէ, այլև մյուս նախարարությունների: Բացարձակ հիմնավորում չկա: Կառավարման համակարգում մեր ամենամեծ բացը հենց հիմնավորումների բացակայությունն է: Հիմնավորումներ, որոնք մեզ կհամոզեն, թե ինչու են այդ փոփոխություններն արվում, և մենք կհասկանանք, որ դրանից շահելու է տվյալ բնագավառը: Իսկ երբ առաջարկություններ ենք ներկայացնում, դրանք պարզապես չլսելու և չտեսնելու են տալիս: Բոլոր համոզիչ առաջարկությունները չտեսնելու են տալիս, բայց երբ մի անհեթեթ բան է լինում, միանգամից սևեռվում են դրա վրա ու սկսում քննադատել: Դա ազնիվ չէ»:

ՊՈԱԿ-ների լուծարման ու դրանց հնարավոր միավորման շուրջ տեղեկատվությանը հաջորդած քննադատությունները մշակութաբանը ևս գլոբալ խնդրի մեջ է դիտարկում: «Սա վերոնշյալի բնական հետևանքն է: Երբ ամիսներ առաջ նախարարության կարգավիճակի փոփոխության հարցն առաջացավ, և ես վրդովված խոսում էի դրա դեմ, նկատի ունեի հենց դրան հաջորդող քայլերը: 

Սա տրամաբանական շարունակությունն է: Երբ սկսում են քանդելը, քանդում են մինչև վերջ, աստիճանաբար: Երբ պետական այդ կառույցն իր լիազորություններից հրաժարվում է, հնարավորինս պետք է պակասեցնի ու էլի պակասեցնի եղածը»,-ասաց նա՝ ընդգծելով, որ հակառակը պետք է լինի:

«Պետք է ուժեղացնենք պետական հաստատություններն ու ինստիտուտները և ոչ թե մինչև վերջ քանդենք: Կարծում եմ՝ հիմա բոլորս պետք է համախմբվենք այս գործընթացը կանգնեցնելու համար»,-եզրափակեց մեր զրուցակիցը:

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում