«Կարծես թե նույնն է տեղի ունենում, ինչ Արցախյան պատերազմից հետո». «Փաստ»
Հասարակություն«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Արդեն մի քանի ամիս գործող «Ապրիլ յան մարտական գործողությունների մասնակիցների միություն» հ/կ-ն նպատակ ունի մեկ «տանիքի» տակ միավորել Քառօրյա պատերազմի մասնակիցներին, զոհվածների ընտանիքներին՝ փորձելով լուծում գտնել նրանց խնդիրներին:
«Միությունը ստեղծելիս մարտական ընկերներով առաջ ենք քաշել 4 հիմնական գաղափար: Առաջինն այն է, որ պատերազմի դաշտում ողջ մնացած ու վերադարձած տղաները լինեն այն մարդկանց կողքին, որոնք հայրենիքի պաշտպանության ժամանակ կորցրել են իրենց զավակներին, լինենք մեր զոհված տղաների ծնողների, հարազատների կողքին, զբաղվենք նրանց տարաբնույթ խնդիրներով: Երկրորդը՝ նույն տրամաբանությամբ ցանկանում ենք լինել վիրավոր տղաների կողքին, որոնք կորցրել են իրենց առողջությունը: Բացի դա, համախմբել ապրիլ յան մարտական գործողություններին մասնակցած տղաներին ու դառնալ մի թիմ, գործել մի «տանիքի» տակ:
Նպատակ ունենք նաև դաշտը մաքրել «մոլախոտներից», որովհետև մարդիկ կան, որ բախտի բերմամբ այդ ժամանակահատվածում եղել են առաջնագծի մի պաշտպանական շրջանում, որտեղ մարտական գործողություններ տեղի չեն ունեցել, և իրենք այսօր իրենց ներկայացնում են որպես պատերազմի մասնակից, ելույթ են ունենում և այլն, և այլն: Կարծես թե նույնն է տեղի ունենում, ինչ Արցախյան պատերազմից հետո, որը, սակայն, մեզ «դաստիարակել է», թույլ չենք տալիս, որ նույնն էլ հիմա կրկնվի», - ասում է հ/կ-ի նախագահ Ռազմիկ Գասպարյանը:
Անդրադառնում ենք Ապրիլ յանի մասնակիցների խնդիրներին: «Վիրավորված տղաները մեծամասամբ ունեն սոցիալական խնդիրներ: Սա տրամաբանական է, քանի որ պատերազմից երեք տարի անց վիրավորներից շատերը հիմա 21-23 տարեկան են: Այսօր նրանցից շատերն առաջին կարգի հաշմանդամություն ունեն, չեն կարողանում աշխատել, ամիսը 100 հազար դրամի չափով թոշակ են ստանում, բայց, իմ կարծիքով, դա չնչին գումար է, որպեսզի մեր օրերում վիրավոր տղան թե՛ իրեն պահի, թե՛ ծնողներին օգնի: Գրեթե նույն կարգավիճակում են նաև մեր զոհված տղաների հարազատները: Մեծամասնությունը սոցիալական խնդիրներ ունի, նաև՝ ուշադրության կարիք», - նշում է մեր զրուցակիցը՝ հավելելով, որ միության նպատակներից ամենակարևորը բոլոր խնդիրները մեկտեղելը, մեկ թիմ դառնալը և տարատեսակ հարցերով զբաղվելն է:
Ռազմիկը հիշեցնում է՝ այս տարվա մարտին հանդիպել էին նախագահ Արմեն Սարգսյանի հետ: «Հանդիպման ընթացքում նախագահին տեղեկացրեցինք, որ միությունը տարածք չունի: Նախագահը խոստացավ օգնել: Նրա միջնորդությամբ մեզ տարածք է հատկացվել կրթահամալիրներից մեկի շենքում: Ճիշտ է, տարածքն այնքան էլ հարմար չէ, բայց սկզբի համար նորմալ է», - արձանագրում է հ/կ նախագահը:
Վիրավոր տղաներին աշխատանքով ապահովելու խնդրի մասին բարձրաձայնելիս՝ Գասպարյանը նշում է, որ, այո՛, Ապրիլյանի ընթացքում վիրավորված կամ էլ մարտական գործողություններին մասնակցած տղաներից մի քանիսն աշխատանքի են անցել, օրինակ, ԱԱԾ-ում, նախագահի աշխատակազմում, ՀՖՖ-ում և այլուր, բայց, ցավոք, սա շատ քիչ է, անգամ մի տոկոսով խնդիրը չի լուծվում: «Ապրիլ յան պատերազմում ունեցել ենք 100 զոհ, մոտավորապես 300400 վիրավոր, որոնց մեծամասնությունն այսօր առաջին կարգի հաշմանդամություն ունի», - ընդգծում է Գասպարյանը՝ հավելելով, որ բոլորի խնդիրները պետք է ուշադրության կենտրոնում լինեն:
Աչքիցս չի վրիպում, որ միության անդամները բաց չեն թողնում և որևէ առիթ Եռաբլուր՝ զոհված ընկերների շիրիմներին այցելելու: «2016 թվականի ապրիլի 2-ից մեզ համար մի ուրիշ կյանք է սկսվել և կավարտվի այն ժամանակ, երբ ինքներս չենք լինի: Եռաբլուրը, զինվորների վերականգնողական կենտրոնը մեր տունն է: Մենք ընտանիքի ֆիզիկապես առողջ անդամներն ենք և պետք է հոգ տանենք բոլորի մասին: Դա մեր կյանքն է: Հասկանում ենք, որ Եռաբլուրում հանգչող մեր ինը տղաներից՝ Սասունի, Արմենակի, Բագրատի, Ադամի, Հայկի, Ռոբերտի, Գրիգորի, Բենիամինի, Հրաչյայի կամ էլ մեր մյուս զոհված և վիրավոր ընկերների փոխարեն կարող էինք լինել մենք: Իսկ միջոցառումների մասին հայտարարություններ տարածում ենք, որ մարդիկ մասնակից լինեն դրանց: Այսօրվա ու վաղվա մեր սերունդը պետք է դաստիարակվի այն ոգով, որով մեր տղաները կռվեցին ու ընկան կռվի դաշտում, պետք է հիշի ու նմանվի նրանց: Ով գնահատում է իր կյանքի յուրաքանչյուր րոպեն, պետք է գնահատի նաև այն մարդկանց, որոնք պարգևեցին այդ րոպեներն իրեն՝ ամենաթանկը՝ կյանքը զոհելով», - եզրափակում է Ռազմիկ Գասպարյանը:
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում