Դերասան Կարեն Ասլանյանի մասին ողջ գաղտնիքը հայտնվել է համացանցում. Ահա, թե ով է նա իրականում
Lifestyle«Առաջնորդներ» հեռուստասերիալում Արամիկի դերակատար Կարեն Ասլանյանի ծնողները ժամանակին ուզում էին իրենց տղան բժիշկ դառնա, սակայն Կարենի համառությունը հաղթող գտնվեց և նա դարձավ դերասան։ Tert.am Life–ի հետ զրույցում Կարենն ասաց, որ իրնպատակներից մեկը թատրոնում խաղալն է։ Դերասանի հետ խոսել ենք նաև իր մասնագիտության, գումար աշխատելու և կանանց մասին։
–Կարեն, Ձեր ծնողները ցանկանում էին, որ բժիշկ դառնայիք, բայց դուք ընտրեցիք դերասանի մասնագիտությունը։ Ինչո՞ւ կայացրեցիք այդ որոշումը, չեք զղջո՞ւմ։
–Ծնողներս տրամադրված էին, որ ընտրեմ այլ մասնագիտություն։ Դառնամ բժիշկ կամ իրավաբան։ Բայց ես մեկ օրվա մեջ կողմնորոշվեցի և որոշեցի ընդունվել Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտ։ Ընդունվելուց հետո ընտանիքումս խնդիրներ չեղան։ Սերիալներում նկարահանվելուց հետո էլ ծնողներս հասկացան, որ. երևի թե, չեմ սխալվել ընտրությանս հարցում։ Բարեբախտաբար, չեմ զղջում, որովհետև ամեն ինչ դեռ լավ է։ Կարծում եմ՝ հետագայում էլ չեմ զղջա։ Ապագայում, եթե դադարեմ զբաղվել դերասանությամբ, կընտրեմ բիզնեսը։
–Ինչո՞ւ ընտրեցիք հենց դերասանի մասնագիտությունը։
–Դեռ փոքրուց սիրել եմ լինել ուշադրության կենտրոնում։ Կարծում եմ՝ հիմնականում դա էր պատճառը, որ ընտրեցի այս մասնագիտությունը։ Հիշում եմ, որ փոքր ժամանակ տատիկիս հետ գնում էի թատրոն ներկայացումներ դիտելու, ինձ գրավում էր դա։ Ուզում էի լինել դերասանի փոխարեն և խաղայի կերպարը իմ ձևով։ Բարի նախանձը միշտ իշխում էր ինձ։ Երբ Հայաստանում սկսեցին նկարել հեռուստասերիալներ, ավելի ոգեշնչվեցի։ Հասկացա, որ բացի թատրոնից կա սերիալ, որտեղ կարող եմ ներգրավել ու շարունակել կարիերաս գեղարվեստական ֆիլմերում, թատրոնում։
–«Առաջնորդները» հեռուստասերիալում մարմնավորում եք անհավասարակշիռ կերպար։ Ո՞րքանով է այդ դերը Ձեզ նման, կերպարը փոխե՞լ է Ձեզ։
–Արամիկի կերպարը կերտելը ինձ համար դժվար էր։ Նախքան նկարահանումները նախապատրաստական փուլ եմ անցել։ Մոտ 2 ամիս աշխատել եմ ինձ վրա։ Շփվել եմ այդ տեսակի մարդկանց հետ, դիտել եմ հոլիվուդյան, հայկական ֆիլմեր, փորձել եմ ամեն մեկից վերցնել ինչ–որ բան, ամբողջը խառնել և ստանալ իմը։ Սկզբնական շրջանում դժվար էր։ Կերպարը բացարձակապես ինձ նման չէ, այն չունի ինչ–որ կանոն, արգելք։ Նա երես առած, քյարթու, խուժան, համով, հումորով, ծնող սիրող կերպար է։ Այսինքն` տղամարդու ամեն տեսակից փոքր–փոքր վերցված է։ Արամիկի կերպարը բացասական ոչ մի ազդեցություն չի թողել ինձ վրա։
–Շատե՞րն են Արամիկի կերպարով Ձեզ ընկալում։
–Խաղացել եմ մի շարք հեռուստասերիալներում և ամեն մի սերիալի ավարտին մարդիկ ինձ ընդունել էին այնպես, ինչպես կերպարս էր։ Այս ժամանակահատվածում հեռուստադիտողի համար ես դարձել եմ Արամիկ։ Շատերը չեն ճանաչում ինձ, ոչիչն չգիտեն իմ մասին։ Բնական է, որ ընկալում են ինձ այնպես, ինչպես տեսնում են հեռուստաէկրաններում։ Իհարկե, կան մարդիկ, որ ճանաչում են ինձ ու գիտեն, որ մեր տեսակները տարբեր են։
–Թատրոնում և գեղարվեստական ֆիլմում խաղացե՞լ եք։
–Մինչև հեռուստասերիալում գլխավոր դեր մարմնավորելը, փոքրուց խաղացել եմ գեղարվեստական ֆիլմի մասսայական տեսարաններում, պետք է ման գաք, որ գտնեք ինձ։ Բայց գեղարվեստական ֆիլմում չեմ նկարահանվել ինչ–որ կերպար, որն ազդեցություն է թողնում։ Ուսանողական տարիներին թատրոնում խաղացել եմ «Ռոմեո և Ջուլիետ» ներկայացմանը։ Դրանից բացի թատրոնում այլ աշխատանք չեմ հասցրել անել։ Առաջիկայում փորձելու եմ նաև թատրոնում խաղալ, քանի որ առանց դրա անհնար է։
–Ո՞րն է Ձեզ ավելի հոգեհարազատ` բե՞մը, թե` տեսախցիկը։
–Եթե թատրոնը հայրն է, ապա ֆիլմը մայրն է կամ թատրոնը մայրն է, ֆիլմը` հայրը։ Դրանք տարբեր հոգեվիճակ են։ Ֆիլմում դու կարող ես դերիդ վրա աշխատել և նկարել ստացվածը, իսկ թատրոնում իրավունք չունես սխալվելու։
–Հարցազրույցներից մեկի ժամանակ ասել էիք, որ թատրոնից առաջարկներ ստացել եք, բայց ժամանակի սղության պատճառով մերժել եք։ Ինչո՞ւ եք կարևորել սերիալը։ Թատրոնում աշխատավարձերի ցածր լինելն ինքանո՞վ են ազդել մերժման վրա։
–Երբևիցե ֆինանսական խնդիր չեմ ունեցել ոչ մի առումով։ Ֆինանսական վիճակը երբեք ինձ չի դրդել նրան, որ ինչ–որ բանից հրաժարվեմ։ Փառք Աստծո, բացի իմ մասնագիտությունը, զբաղվում եմ նաև այլ գործով, որով կարողանում եմ գումար վաստակել։ Թատրոնի առաջարկից հրաժարվելը զուտ հեռուստասերիալում խիտ գրաֆիկ ունենալու պատճառով էր։ Ներկայացում խաղալն ավելի բարդ է, քան հեռուստասերիալում խաղալը։ Թատրոնում պետք է անընդհատ գնալ փորձերի, աշխատել ինքդ քեզ վրա, իսկ սերիալում այդպես չէ։ Ժամանակի սղության պատճառով չէի կարող համատեղել, իսկ ես, եթե մի բան եմ անում, պետք է լավ անեմ։
–Ո՞րն է Ձեր եկամուտի կողմնակի աղբյուրը։
–Ընտանեկան բիզնես է։ Չեմ ցանկանում մանրամասնել։
–Ամեն դեպքում, ռաջարկներ ստանալիսհաշվի առնո՞ւմ եք վարձատրության չափը։
–Մոտ երկու տարի առաջ՝ ոչ, բայց հիմա միանշանակ հաշվի եմ առնում։ Այն ժամանակ ինձ պետք էր նկարահանվել, պետք էր երևալ։ Այժմ գումարի չափը հաշվի եմ առնում, քանի որ եթե չլինի բյուջե, ֆիլմն էլ չի կարող լավ որակի արտադրանք լինել։
–Ո՞րքան գումարի դեպքում կհամաձայնեք խաղալ ֆիլմում։
–Հստակ գումարի չափ չկա։ Չեմ ուզում ինչ–որ թիվ նշել, հնարավոր է, այն խանգարի իմ հետագա գործունեությանը։ Հնարավոր է կերպարն ինձ այնքան դուր գա, որ ես անվճար էլ խաղամ։ Հարցն այն չէ, թե ինչքան կվարձատրեն ինձ, այլ այն, թե որքան լուրջ կմոտենաս նախագծին, կերպարին և աշխատանքին։
–Կարեն, հայտնի մարդկանց անձնական կյանքը հետաքրքրում է արտիստի երկրպագուներին։ Ինչ–որ նորություններ ունե՞ք։
–Անձնականումս ոչ մի նորություն չկա։ Առայժմ միայն աշխատանքով եմ զբաղված։
–2 տարի առաջ բաժանվեցիք Ձեր ընտրյալից։ Ի՞նչն էր պատճառը։
–Երևի թե, չհասկացանք իրար։ Այն մարդիկ, որոնք ունեն ընտրյալ, կուզեմ զիջող լինեն։ Եթե չզիջես, հարաբերություններում շարունակություն լինել չի կարող։ Զուտ մեր սկզբունքներն էր պատճառը, որ բաժանվեցինք։
–Ի՞նչն եք առաջինը հաշվի առնում աղջկա մեջ։
–Համեստությունը, հավատարմությունը և բարությունը։ Եթե այս երեք հատկանիշները եղան, մնացածը երկրորդական են։
–Ինչպիսի՞ աղջիկների չեք սիրում։
–Ես չեմ սիրում «стервозный», կապրիզնի, չզիջող, չհարմարվող աղջիկների։ Մնացած այլ հատկանիշները նորմալ են։ Աղջիկը կարող է լինել խանդոտ, ունենալ իր ամբիցիաները, բայց երբ լինում է «стервозный», դա արդեն շատ բան փոխում է հարաբերություններում։
–Ունե՞ք կնոջ իդեալ։
–Մայրս է, բայց չեմ կարող բնութագրել մորս։
Նյութը` Մելինե Տոնոյանի