Աշխատանք գտնելու հեռանկարը գրեթե զրոյական է. «Փաստ»
Հասարակություն«Փաստ» օրաթերթը գրում է
Օրերս աշխատանքի հայտարարություններ էի նայում, բարեկամուհիներիցս մեկը խնդրեց՝ Լուսինե ջան, քանի ամիս է՝ տանն եմ, էլ չեմ դիմանում, տես՝ մի ճար կարող ենք անել: Փորձեցինք: Ամենահայտնի կայքերից մեկի միջոցով, որում, երևի թե, հնարավոր է լուսնից իջեցված քար էլ գտնել, սկսեցինք աշխատանք փնտրել:
Երկար փնտրեցինք, առանձնացրեցինք մի քանի հեռախոսահամար: Աչքիցս կարևոր մի բան չվրիպեց: Եթե մի քանի ամիս առաջ նույն կայքի միջոցով աշխատանք փնտրեիր, առաջարկները շատ էին, այլ հարց էր՝ քեզ հարմար տարբերակ կգտնեի՞ր, թե՞ ոչ:
Մինչդեռ հիմա նույն կայքի միջոցով մարդիկ են իրենց ծառայություններն առաջարկում ամենատարբեր ոլորտներում՝ խոհանոցային աշխատանքից մինչև բանվորություն և այսպես շարունակ: Գործատուները մի տեսակ մնացել են երկրորդ պլանում:
Դեպքեր էլ կան, երբ զանգահարում ես և հասկանում՝ գործատուն ցանկանում է, որ մեկ հոգին միանգամից տասը հոգու աշխատանք կատարի, ասենք՝ միաժամանակ լինի մատուցող, մաքրուհի, գանձապահ, բայց պայմանով՝ ստանալու է միայն այս աշխատանքներից մեկի համար նախատեսված աշխատավարձը:
Հարց՝ որտե՞ղ է արդարությունը: Եթե եղել էլ է, մնացել է նախակորոնավիրուսյան ժամանակաշրջանում:
Շատերն են ահազանգում՝ թե՛ մարզերում, թե՛ մայրաքաղաքում փակվում են ժամանցի վայրերը, սուպերմարկետներում և այլ հաստատություններում կրճատվում է աշխատակիցների քանակը, կամ էլ, եթե գործատուն բարեխիղճ է և չի ցանկանում կրճատել իր աշխատակիցներին, առաջարկում է հերթափոխով աշխատել:
Այս դեպքում, իհարկե, աշխատավարձից որոշակի գումար է կրճատվում, բայց սա չարյաց փոքրագույնն է: Հագուստի, աքսեսուարների խանութները գործում են, սակայն միայն փաստացի, դռան վրա կախված է «Բաց է» ցուցանակը, բայց միայն այդքանը, հաճախորդներ գրեթե չկան, մարդիկ գնում են ինչ-որ իրեր միայն ծայրահեղ անհրաժեշտությունից ելնելով:
Պարզ հաշվարկ է. օրինակ՝ առաջ 5 հոգանոց ընտանիքի երեք անդամն աշխատում էր, հիմա այդ թիվը կրճատվել է, հետևաբար կրճատվել է նաև եկամուտը, իսկ տան բյուջե մտնող գումարը պետք է խնայել, քանի որ հիմա անորոշության փուլում ենք:
Որևէ մեկս ապահովագրված չէ աշխատանք կորցնելուց, այս դեպքում զորավոր «թու, թու, թու»-ն էլ չի փրկի: Երբեմն մտածում ես՝ ինչ պետք է անի մարդը գործազուրկի կարգավիճակում հայտնվելով, ունենալով երեխա կամ ընտանիքի՝ առողջական խնդիր ունեցող անդամ: Խենթանալու բան է:
Աշխատանք գտնելու հեռանկարը գրեթե զրոյական է: Այս դեպքում գործատուներին էլ մեղադրել չես կարող: Նրանք էլ են հայտնվել փակուղում: Կասեք՝ պետությունն առաջարկում է աջակցության ծրագրեր, ցածր կամ առանց տոկոսադրույքի երկարաժամկետ վարկեր, բայց եթե գումարի հետ առնչություն ունեցող մարդը չգիտի, թե ամենամոտ ապագայում՝ երկու-երեք ամսից մեր տնտեսությունն ի՞նչ վիճակում է լինելու, կգնա՞ ռիսկի՝ վարկային նոր բեռի տակ մտնելով:
Չի գնա, որովհետև գումար ստեղծող, այդ գումարը շրջանառության մեջ դնող մարդուն կայունություն է պետք, հեռանկար, որն այսօր, ավաղ, բացակայում է բոլոր ոլորտներում:
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում