Երևան, 22.Նոյեմբեր.2024,
00
:
00
ՄԵՆՅՈՒ
Հաջորդ տարվա գարնանից ԼՂ-ից տեղահանվածների աջակցությունը կնվազի ու կվերաբերվի կոնկրետ խմբերի Թուրքիայի ու Ադրբեջանի ռազմածովային ուժերը զորավարժություն են անցկացնում ՀՀ-ն Հնդկաստանի հետ բանակցություններ է վարում ևս 78 հատ հրետանային համակարգ գնելու վերաբերյալ. IDRW Իսլանդիայի նախագահն այս ամառ կին ընտրվեց, ինչը նշանակում է, որ այս երկրի ժողովուրդն իրեն առաջնորդ ընտրեց կնոջ․ Թագուհի Թովմասյան ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ԱՅՍ ՕՐԸ (21 ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ)․ Մարդու առաջին թռիչքը օդապարիկով. «Փաստ» Ինչպես են անգլո-սաքսոնները Հայաստանին մղում ազգային ինքնասպանության. «Փաստ» «Ընդդիմադիրի դերը հարազատ է Փաշինյանին». «Փաստ» «Դավիթը խելացի էր, շփվող, աշխույժ, ֆիզիկապես ուժեղ». սերժանտ Դավիթ Ազատյանն անմահացել է հոկտեմբերի 12-ին Ջուվառլու բնակավայրում, տուն «վերադարձել»... մեկ տարի երկու ամիս անց. «Փաստ» Ի՞նչ «հեռահար» նպատակներով է կայացվել այդպիսի որոշում. «Փաստ» «Այս քայլերը միտված են հայ հասարակությանն ավելի աղքատացնելու. եկող տարվա բյուջեն Հայաստանի զարգացման հետ որևէ աղերս բացարձակ չունի». «Փաստ»


Художник, дочь художника

Մշակույթ

"Чтобы выразить то, что невозможно выразить языком символов, Мариам Хачатрян (Моко) использует абстракцию. Она создает фантастические пейзажи, среду, рожденную страстью мысли и способную радовать глаз и сердце. Из уверенной графической линии и сложной многослойной колористической палитры Моко рождаются картины-мечты, в которых присутствуют динамизм и насыщенность. Она сотрудничала с музыкантами, которые переводили созданные ею видимые плоскости в яркий, ритмический звуковой ряд мощного звучания. Ведь работы Моко воздействуют на все человеческие чувства одновременно", - написала искусствовед из Нью-Йорка Кетрин Хиксон о Моко Хачатрян, чья выставка открылась на днях в Российско-Армянском (Славянском) университете.

ХУДОЖНИК, ДОЧЬ ХУДОЖНИКА

ВЕРНИСАЖИ В ВЫСТАВОЧНОМ ЗАЛЕ "АКВАРИУМ" РАУ – ДОБРАЯ ТРАДИЦИЯ, заложенная и лелеемая заведующей кафедрой мировой литературы и культурологии Лилит Меликсетян. Но нынешняя выставка, кажется, несколько вырвалась за рамки традиции. "Это жест художника по отношению к нашему небольшому выставочному залу, и это надежда по отношению к студентам", - говорит Лилит Суреновна. Если быть совсем уж точной, этот вернисаж не вырвался за рамки, а ворвался в показавшийся сразу хрупким стеклянный "Аквариум".

Торнадо принято называть женскими именами. Моко Хачатрян – одна из них. Это женщина с зарядом в 100 000 вольт, по темпераменту. Человеческому, артистическому, художническому. То, что называют passion of living, пульсирует в каждом ее жесте, слове, мощным потоком обрушивается на зрителя с ее полотен. Темное, многослойное пространство вспыхивает световыми всполохами – светом, направленным не на человека, а от человека, создавая ощущение солнечного дня в зените, вырвавшегося из мрака. На миг заставляя остро почувствовать красоту жизни и ее ранимость.

"На девяносто процентов я не придумываю картину – я ее чувствую. Но толчком к работе может быть что угодно. Даже случайно услышанная на улице фраза может привести меня к какой-то трансформации. Когда я стою перед холстом, я не думаю, о чем рисую, что-то руководит мной. Мной вообще всегда что-то руководит. В процессе бывают вещи, которые я понимаю – надо сделать так-то и так-то. Но начало и конец работы всегда бывают для меня загадкой", - говорит художник.

Именно художник. Художник – дочь художника. Потрясающего, уникального мастера Рудольфа Хачатряна. Чтобы осмелиться стать на путь его продолжателя и последователя, нужна незаурядная смелость. Моко ею явно обладала. Так же, как осознанным или интуитивным выбором другого, своего пути в искусстве. Ведь только таким образом можно оставаться собой, а значит, повторить отца в главном. Значит, быть носителем его высокой фамилии, что для дочери Рудольфа Хачатряна крайне важно.

ХУДОЖНИК, ДОЧЬ ХУДОЖНИКА

"В ДЕТСТВЕ Я ОЧЕНЬ ХОТЕЛА БЫТЬ АКТРИСОЙ. НО РИСОВАТЬ НАЧАЛА С ДВУХ ЛЕТ. Я даже нашла письмо папы, адресованное моей сестре, которая намного меня старше. Это письмо меня поразило. Он писал: "Не пускай Моко подолгу играть во дворе". Чувствовал, что даже в самом раннем детстве мне не стоило растрачивать энергию, знал, что у меня другое предназначение. У меня вообще все от папы – эмоциональность, способность меняться по нескольку раз на дню, доброта, человечность и даже болезни. Я унаследовала многие качества, которые были в папе и которые мне иногда даже мешают. А главное, что нас роднит, – это чувство света. Такое 3D, которое для меня очень важно", - говорит Моко Хачатрян.

Она блестяще окончила Художественное училище им. Терлемезяна и поступила на отделение живописи в институт, в котором проучилась до четвертого курса. А потом однажды повернулась и ушла – чтобы мастера соцреализма не "ставили ей руку". Признаться отцу в "акте гражданского неповиновения" было страшно. А он только сказал: "Я бы удивился, если бы моя дочь осталась". Это был акт безоговорочного уважения и доверия. Это доверие к дочери как профессионалу все росло – великий Рудольф Хачатрян, страдающий дальтонизмом и не различающий многих цветов, отдавал дочери свои скульптуры делать на них живопись. Это доверие, кажется, было для нее самым ценным в жизни.

ХУДОЖНИК, ДОЧЬ ХУДОЖНИКА

"Когда я только начинала, еще в училище, меня называли исключительно дочкой Рудольфа Хачатряна. Потом стали называть женой Ваана Ромеляна – мой муж достаточно сильный абстракционист. А теперь уже он иногда злится, когда его называют мужем Моко. Мне удалось это преодоление – ведь очень тяжело найти свой путь, когда за тобой такая личность, какой был мой отец. Или вообще не надо идти по его стопам", - считает Моко.

Но не идти по стопам у нее, кажется, не было шансов. Так дышали почва и судьба. Ведь кроме отца-классика еще при жизни была мать, прекрасно рисовавшая в молодости, закончившая Петербургскую академию художеств им. Репина, но ставшая искусствоведом. А вот сыну Моко удалось уйти от семейной традиции. Он учится в Америке, и главная его страсть – читать рэп. Хотя живопись, говорят, он чувствует прекрасно. Это, наверное, здорово – жить в лучах света, которые излучают картины собственной матери.

"Я рисую в любое время суток – утром, днем, ночью. Не понимаю, когда художники говорят: хороший свет, плохой свет. Для меня подобного не существует, - говорит Моко. - Я рисую при любом свете и на следующий день вижу картину такой, какой ее задумала. Рисовать можно и в темноте, если видишь внутренним светом. Потому что все изнутри и цвет - тоже. Сначала в моих работах доминировала фигуративность, потом появилась фигуративная абстракция, ушли все линии - они стали мне мешать. Сейчас это чистая абстракция. Все меняется, ничто не стоит на месте. А что буду делать завтра, еще не знаю". 

ХУДОЖНИК, ДОЧЬ ХУДОЖНИКА

"ДРУГОЕ ИСКУССТВО" МОКО ХАЧАТРЯН, ДА И ОНА САМА, НАДЕЖНО ВПИСАНЫ в современный арт-контекст. Долгие годы она жила в Москве, находилась в эпицентрах арт-событий. География ее выставок широка – от Парижа и Лондона до Нью-Йорка и Кувейта. "На Западе меня ценят намного больше, чем здесь. Они умеют более открыто выражать свои эмоции, свое восхищение" - говорит художник. Среди вернисажей Моко, состоявшихся в Ереване, один стоит особняком. Проект, осуществленный совместно с пианистом и композитором Айком Меликяном в Музее современного искусства в те годы, когда был холод нетопленого зала и когда были свет и тепло, рождающиеся из синтеза живописи и музыки, когда звук обретал цвет, а цвет - звук.

"Обстоятельства сложились так, что сейчас я вернулась в Армению, но не думаю, что осяду здесь надолго, - признается Моко. - К сожалению, не вижу здесь развития. Мне очень жаль здешних художников, музыкантов – артистов в широком смысле. За ними не стоит ничего, что способно облегчить их жизнь. И я имею в виду не только материальную сторону. Мне кажется, здесь никого ничто не интересует в плане искусства. А с другой стороны, думаю, что, если бы я не приехала в Армению, осталась в Москве, всего этого нового периода в моем творчестве не было бы. Это парадокс, но факт. И чем это объяснить, не знаю. Смерть папы была для меня страшным стрессом. Даже удивляюсь, как я из него вышла. Мы с ним были очень близки, особенно в последние годы, так больно осознавать, что именно тогда, когда я, кажется, окончательно доросла до его понимания, стала так остро в нем нуждаться, его не стало. И теперь я знаю, что должна все время говорить о нем, высоко держать планку его имени. Я хочу, чтобы его не забывали. К сожалению, молодежь сегодня мало кого знает. И это трагично".

"Высоко держать планку имени Рудольфа Хачатряна"… Для Моко Хачатрян этот завет проявляется не только в воспоминаниях об отце. И даже не только в собственном творчестве. Сегодня она работает над проектом, который должен будет реализоваться в Центре современного искусства "Гафесчян". Совместная выставка Моко Хачатрян, Ваана Ромеляна и… Рудольфа Хачатряна. Чтобы увидели, почувствовали всю разность и единство династии. Чтобы помнили.


ԱՄՆ-ն Ուկրաինային ռազմական օգնության նոր փաթեթ կհատկացնի Հաջորդ տարվա գարնանից ԼՂ-ից տեղահանվածների աջակցությունը կնվազի ու կվերաբերվի կոնկրետ խմբերի 44-օրյայի մասնակիցը ոստիկանությանը հայտնել է, թե ինչ է թողել Արմավիրի աղբանոցում Մեսսիի և Ռոնալդուի ժամանակներն անցել են. Ռոդրի Վախենում ես՝ մի արա, անում ես՝ մի վախեցիր, իսկ եթե արել ես, մի ափսոսա․ Ռոմանոս ՊետրոսյանՄենք չենք կարող տասնյակ հազարավոր մարդկանց կյանքը զոհել՝ Ղրիմը վերադարձնելու համար. Զելենսկի Կարմիր կամուրջը վերականգնվում է․ Տիգրան ԱվինյանՄանկապարտեզներում բացառվում է անառողջ և անորակ սնունդըՄայթով քայլում ես, տեսնում 61 թվի «ԳԱԶ 66»-ի «ռամա» է դրված պապուց հիշատակ, տարե՛ք ձեր տուն, պատից կախեք. Նիկոլ Փաշինյան (տեսանյութ) «Ի՞նչ նպատակով է Նիկոլը իր կաբինետը կանացի դարձնում, արդյոք դա ֆեմինիստական շարժում կարելի՞ է կոչել»․ Մարգարիտ ԵսայանԹուրքիայի ու Ադրբեջանի ռազմածովային ուժերը զորավարժություն են անցկացնում «Նյու Յորքն ինձ այնքան է սազում». Եվա Բաղդասարյանի նոր ֆոտոշարքը «Սա լինելու է ներքին համերաշխության, միասնական աջակցության ու անմոռանալի տպավորություններով հարուստ մարզական երեկո». Հրաչյա ՌոստոմյանԱյսօր Հայ Առաքելական եկեղեցին նշում է Ընծայման տոնը 6 ամսով կսահմանափակվի խոզերի ներմուծումը Հայաստան Ամիօ բանկը ԵԴԹ «Երեք ընկեր» ներկայացման գլխավոր գործընկերն էՀՀ-ն Հնդկաստանի հետ բանակցություններ է վարում ևս 78 հատ հրետանային համակարգ գնելու վերաբերյալ. IDRW Սպիտակ համայնքի Գեղասար բնակավայրում գործարկվելու է էլեկտրական շչակ«Երաժշտություն հանուն ապագայի» հիմնադրամի երեխաները՝ IDBank-ումԵրևան քաղաքի քրեական ոստիկանները հայտնաբերել են մեծ քանակի զենք-զինամթերք (տեսանյութ)Ադրբեջանում COP29-ի անցկացումը կբարձրացնի Բաքվի հեղինակությունը միջազգային ասպարեզում. ԶախարովաՌուսաստանը բալիստիկ հրթիռով հարվածել է ՈւկրաինայինՀՀ պետական պարտքը 2024 թվականի 9 ամիսներին աճել է 5.5%-ով3 եղբայր էին, 3-ն էլ մահացան. ավտովթարից մահացել է 44-օրյա պատերազմում զոհվածի եղբայրը Իսլանդիայի նախագահն այս ամառ կին ընտրվեց, ինչը նշանակում է, որ այս երկրի ժողովուրդն իրեն առաջնորդ ընտրեց կնոջ․ Թագուհի ԹովմասյանՀակակոռուպցիոն կոմիտեի պաշտոնյաները ոսկեջրած արծաթյա ժամացույցներ են նվեր ստացել․ «Հետք»«Ի՞նչ մարտահրավերներ են ծառացած երկրի արջև». Էդուարդ Շարմազանովի մամուլի ասուլիսըՀրանտ Թոխատյանը հայտնվել է հիվանդանոցում. Լուիզա Ներսիսյանը մանրամասներ է հայտնել նրա առողջական վիճակիցՔՊ-ն Գյումրիում նոր թեկնածու է փնտրում Փաշինյանին չի հաջողվում մանդատազերծել Հովիկ Աղազարյանին «Պարզվում է՝ ամբողջ «բազարի» պատասխանատուն Սանոսյանն էր». Արմեն Հովասափյան Հաագայի դատարանը Նեթանյահուին և Գալանտին ձերբակալման օրդեր է տվելՆԳ և ՏԿԵ նախարարների նաշանակումն անակնկալ է եղել ՔՊ-ի համար Փաշինյանը բացահայտել է բուհերից իր վախերը Երևանում փոշու պարունակությունը գերազանցել է թույլատրելի կոնցենտրացիանԻրանում երկրաշարժ է եղել«Սպայկա»-ն բացարձակ առաջատարն էՄահացել է ԵԽԽՎ-ում Հայաստանի հարցով համազեկուցող Ջոն ՊրեսկոտըԻնչու՞ պետք է քաղաքացիները ֆինանսապես հաշվետու լինեն պետությանը․ Նաիրի Սարգսյանը խոսում է դժվարությունների, վտանգների մասինՁմռանն արևային մարտկոցները կարող են կորցնել արդյունավետությունը. խնդրի լուծումը գտել են Լեհաստանում Հայկական դրամ՝ աշխարհի ամենահին վճարամիջոցներից մեկը. «Փաստ»ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ԱՅՍ ՕՐԸ (21 ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ)․ Մարդու առաջին թռիչքը օդապարիկով. «Փաստ»Ինչպես են անգլո-սաքսոնները Հայաստանին մղում ազգային ինքնասպանության. «Փաստ»Արցախցիների վերադարձի իրավունքի ուղղությամբ Եվրախորհրդարանի արդեն մի քանի բանաձևեր կան․ «Հայաքվե»«Ընդդիմադիրի դերը հարազատ է Փաշինյանին». «Փաստ»Վտանգված է Ստեփանակերտի հուշահամալիրը․ «Հայաքվե»Պետք է ոչ թե փրկչի, այլ փոփոխության սպասում ձևավորել․ Ավետիք Չալաբյան«Դավիթը խելացի էր, շփվող, աշխույժ, ֆիզիկապես ուժեղ». սերժանտ Դավիթ Ազատյանն անմահացել է հոկտեմբերի 12-ին Ջուվառլու բնակավայրում, տուն «վերադարձել»... մեկ տարի երկու ամիս անց. «Փաստ»Ի՞նչ «հեռահար» նպատակներով է կայացվել այդպիսի որոշում. «Փաստ»«Այս քայլերը միտված են հայ հասարակությանն ավելի աղքատացնելու. եկող տարվա բյուջեն Հայաստանի զարգացման հետ որևէ աղերս բացարձակ չունի». «Փաստ»