Երկրորդ օրն է՝ հայ քաղաքական երկնակամարը սասանվում է խրոխտ համազարկերից...
Երկու օր է՝ մեռնում են հարաբերություններ և ծնվում են հերոսներ...
Երկու օր է՝ միմյանց դիմակներ են պատռում և ջահելներին իրար գզվռտելու քարտ-բլանշներ են բաժանվում...
Սա տիպիկ ներկլանային բախում է՝ հաթաթաներով, ապաքաղաքական ռազբորկաներով, լծակներով, դրան հակադրվող հասարակական դժգոհությամբ...
Եվ ի՞նչ, իշխանափոխության գործընթացը մտնում է մի փուլ, երբ գործելաոճով, կոռուպցիոն գործարքներով, «ախրանիկներով», տգիտությամբ միմյանց շաղկապված նույն շղթայի օղակները գզվռտվում եմ կարկանդակը կիսելու շուրջ...
Հասարակությունը շարունակում է մնալ թնդանոթի միս, որին իրենց գզվռտոցում որպես մեկ կողմի անվտանգության երաշխավոր նետում են հրապարակներ:
Ուշադիր նայեք երկու կողմերի ակտիվ գործիչների ցուցակները՝ երկու կողմն էլ կքված են կրիմինալի, մականունների, կոռուպցիայի, թալանի «բեռի» տակ...
Երկու կողմն էլ միմյանց կապված են մարտիմեկյան իրադարձություններով...
Ու հիմա ի՞նչ, մի կողմը շարունակում է կրել այդ արյան պատասխանատվությունը, իսկ մյուս կողմը սրբագործվել է, որովհետև համարձակվել է խախտե՞լ ներհամակարգային խաղի կանոնները...
Եվ մենք՝ հասարակության անդամներս, պատրաստվում ենք այս ներկլանային գզվռտոցի մեջ դառնալ թնդանոթի մի՞ս...
Անկեղծ՝ այս համակարգի մեջ, կարծում եք, կա՞ն մարդիկ, ովքեր կարող են գալ իշխանության և որակյալ կառավարում իրականացնել...
Ներեցեք, բայց սա հերթական երազախաբությունն է...
Ողբալի իրավիճակ է՝ ողբալի գործիչներով...
Գործիչներ, ովքեր մեկ կարգախոս ունեն...
Բազմացե՛ք, կովե՛ր, կյանքը կարճ է...
Վարուժան Բաբաջանյան