Ապրեցնել ընկերոջը՝ նրա երազանքը կյանքի կոչելով. Գևորգ Արշակյանի անվան Գիտելիքի դպրոցը ճանապարհեց շրջանավարտների հերթական խմբին. «Փաստ»

Society 25 June, 2022 10:34

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Համալսարանում եռուզեռ էր, բոլորն այս ու այն կողմ էին շտապում, տեղավորվում աթոռներին, հարցազրույց տալիս, փոխանակվում մտքերով: Մեկտեղվելու առիթը շատ կարևոր էր. Գևորգ Արշակյանի անվան Գիտելիքի դպրոցի ավարտական արարողությունն էր: Գևորգը զոհվել է 44-օրյա պատերազմում, «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշանի ասպետ է: Նրա մասին ընկերների խոսքը լսելով, նրա մասին ուղղակի ընթերցելով ես անգամ հասկանում, որ իրական ասպետ էր Գևորգը՝ կրթության, գիտելիքի, հայրենասիրության: Միջոցառման սկզբում փոքրիկ տեսանյութ ցուցադրվեց՝ տարբեր կադրերով ու նաև Գևորգի ձայնով, ասում էր, որ ցանկանում է դասընթացներ կազմակերպել, անգամ մի քանի պայմանավորվածություն է ձեռք բերել, պատերազմից ուղարկված հաղորդագրություններ, որտեղ ուժ է տալիս՝ «լավ է լինելու, հաղթելու ենք, որովհետև պայքարում ենք մեր հայրենիքի համար»:

Տեսանյութի հիմքում «Արցախ» երգն էր: Ընկերներն ասում են՝ Գևորգն ապրում էր հայրենիքի համար և անգամ իր կյանքը չխնայեց, նա դեռ այնքան նպատակներ ուներ, որոնք կիսատ մնացին պատերազմի պատճառով: Բայց նրա ընկերները որոշել են ապրեցնել Գևորգին՝ նրա երազանքները կյանքի կոչելով: Որոշել են ու իրականություն դարձրել: Ոչ միայն ուղղակի դասընթացներ կազմակերպել, այլ ստեղծել Գիտելիքի դպրոց, որի հիմքում ոչ միայն որակյալ կրթությունն է, այլև հայրենասիրությունը, ընկերությունը, մարդասիրությունը: «Քեզ համար մի օր մենք ելանք մարտի, պարոն ավագ լեյտենանտ, մենք՝ ընկերներդ, ելանք մարտի՝ կրթելով արդեն ավելի քան 300 ուսանողի, ում հետ միասին մեր պետության ապագան ենք կերտելու ու շենացնենք ձեր՝ հերոսներիդ պահած հայրենիքը»:

Խոսքերը շարունակում են անգամ տան ճանապարհին հնչել ականջներումս: Սա էլ մի ուրիշ՝ ոչ պակաս կարևոր կռիվ է: Ընկերները խոստացել են՝ նպատակը Շուշիում նմանատիպ միջոցառում կազմակերպելն է, բայց մինչ այդ դպրոցի շրջանավարտները պետք է իրենց ստացած գիտելիքները փոխանցեն մյուսներին, վարակեն շրջապատին, ինչպես միանգամից երկու՝ Փիլիսոփայության և հոգեբանության ու Իրավագիտության ֆակուլտետների ուսանողն էր իր շրջապատին ցույց տալիս, թե որքան կարևոր է կրթությունը, անում էր դա սեփական օրինակով: Անընդհատ պատմելու բան ուներ, իր իմացածով կիսվելուց հաճույք էր ստանում:

«Գևորգի գաղափարները ֆանտաստիկ էին, և մենք բոլորս այսօր պետք է կարողանանք իրականություն դարձնել նրա երազանքները, շարունակել նրա ուղին»,-նշում է դասընթացավարներից մեկը: Մյուսն էլ հավելում՝ չնայած մեկ անգամ է շփվել նրա հետ, բայց դա անգամ բավական էր հասկանալու համար, թե որքան հայրենիք կար Գևորգի մեջ: Եվ մինչ ներկաները պատմում են Գիտելիքի ամառային դպրոցի, աշակերտներին ոչ ֆորմալ դասընթացներին մասնակից դարձնելու կարևորության մասին, տեղեկանում ենք՝ Երևանի թիվ 22-րդ դպրոցը անվանակոչվել է Գևորգ Արշակյանի անունով: Հաջորդում են ծափահարությունները, որոնք գնում, հասնում են երկինք: Հետո սկսվում է շրջանավարտներին հավաստագրերի, իսկ դասընթացավարներին ու անձնակազմի անդամներին շնորհակալագրերի հանձնման արարողությունը: Շնորհակալագրերը հանձնում է Գևորգի մայրիկը՝ տիկին Նաիրան: Ասում է՝ դպրոցը մի մեծ ընտանիք է, որն իր մեջ միավորում է սերը: «Ձեր շնորհիվ է, սիրելի՛ երիտասարդներ, որ ես ապրում եմ, մենք ապրում ենք»,նշեց նա:

Իսկ հետո ժպիտներ, շնորհավորանքներ, ծաղիկներ, լուսանկարներ:

Հ. Գ. - Ամբողջ ընթացքում երկու հակասական զգացում կար իմ ներսում: Մի կողմից՝ ափսոսանք, Գևորգն ու իր նման հազարավոր տղաներ այսօր չկան, նրանց ֆիզիկական գոյությունն այլևս որևէ մեկը չի լցնելու, հավերժ արյունաքամ լինող վերքի նման, որը չի էլ սպիանա, այն՝ հատկապես մեր կյանքի ամենաերջանիկ պահերին անընդհատ հիշեցնելու է իր մասին: Զոհվել են, չկան, հանուն հայրենիքի են նահատակվել: Իսկ մեզ թողել մի պատասխանատվություն, մի պարտքի զգացողություն, որը պիտի պատվով կրենք: Ու հենց այդ պահին երկրորդ զգացումն է գալիս՝ հպարտությունը, որ մի խումբ երիտասարդներ կյանքի են կոչում իրենց ընկերոջ գաղափարները՝ իրենց մեջ անընդհատ ունենալով այն թրթիռը՝ իսկ Գևորգն ի՞նչ կասեր, իսկ Գևորգն այս իրավիճակում ինչպե՞ս կվարվեր, իսկ Գևորգն այս հարցի շուրջ ինչպիսի՞ կարծիք կարտահայտեր:

Այս հարցերի պատասխանը նրանցից յուրաքանչյուրը տվել է իր ներսում՝ այս շատ կարևոր գործի մի մասնիկը դառնալով: Լուռ, առանց պաթոսի, առանց աննախադեպության մոլուցքի: Նրանք որոշել են ապրեցնել իրենց ընկերոջը և դա անելու լավագույն ուղին են գտել, ավաղ, նրա փոխարեն նրա երազանքն են կյանքի կոչել, և սա միայն սկիզբն է: Այդ օրը չկային արցունքներ, դա վստահաբար իրեն դուր չէր գա, կար երազանքից նպատակ դարձած փաստ՝ Գևորգ Արշակյանի անվան Գիտելիքի դպրոցն արդեն 300 շրջանավարտ ունի, 300 երիտասարդ Գևորգից մի մասունք այսուհետ կրում է իր մեջ: