Ինչպես հայտնի ասացվածքն է ասում, տարբերությունը լավատեսի ու հոռետեսի միջև կայանում է նրանում, որ լավատեսը կարծում է, որ գործերը սրանից վատ այլևս լինել չեն կարող, մինչդեռ հոռետեսը մտածում է, որ կարող են ու դեռ ավելի վատթար էլ կլինեն:
Մալազիական ավիաուղիներին պատկանող խփված “Բոինգի” պատմությունը մեզ ցույց է տալիս, որ այսօր ավելի իրավացի են հոռետեսները, քան լավատեսները: Ավիալայների կործանումը սարսափելի միջադեպ էր, որը նաև լիովին բացահայտեց ռուս-ամերիկյան հարաբերությունների ողջ կոնֆլիկտայնությունը և ավելին` Ռուսաստան-Արևմուտք հարաբերություններն ու միմյանց նկատմամբ ունեցած վերաբերմունքը:
Բացի Ռուսաստանի հանդեպ ունեցած ընդհանուր թշնամական վերաբերմունքից ոչ բարյացակամ, նույնիսկ թշնամական քաղաքականությունից ու Վաշինգթոնի ու Կիևի ներկայացրած փաստերից, մի պատճառն էլ, թե ինչու ԱՄՆ-ն ու ԵՄ-ն խթված ինքնաթիռի մեղքը բարդում են աշխարհազորայինների վրա, այն տրամաբանական վարկածն է, թե ինքնաթիռը խփել է իր տարածքում կոնֆլիկտի այն կողմը, որը ենթարկվում էր անընդհատ օդային հարձակումների ու ռմբահարումների ու մինչ այդ արդեն հակառակորդի մի քանի ինքնաթիռներ ոչնչացրել էր, և ոչ թե այն կողմը, որը օդային հարձակման ու ռմբահարման չէր ենթարկվել ու հետևաբար նաև իր ծառայողական, այսպես կոչված, կենսագրության մեջ նման փորձ չուներ: Նույն կերպ նաև դյուրին կլիներ ենթադրել, որ ապստամբած աշխարհազորայինները, ովքեր ունեն համեմատաբար ավելի թույլ զարգացած հետախուզական միջոցներ ու հրամանների կատարման թույլ վերահսկողական համակարգ, կարող էին սխալմամբ ռմբահարել մարդատար ինքնաթիռը, քան լավ կազմակերպված Ուկրաինայի կառավարական ուժերը: Ու քանի որ ավելի քիչ հավանականություն կա մտածելու, որ ուկրաինական զորքերը կարող էին ռմբահարել սխալմամբ, ապա եթե պարզվեր, որ ինքնթիռի կործանումը եղել է պատահականության արդյունք՝ կարող էր արդեն հարցը ներկայացվել այն կոնտեքստով, որ նրանք դա արել են մտածված կերպով՝ նպատակ ունենալով պրովոկացիայի ենթարկել ու ծուղակի մեջ գցել Ռուսաստանին ու աշխարհազորայիններին:
Այդ դեպքում, նման ահավոր հանցանքի հետևում կանգնած է լինում Կիևը ու այս դեպքում իրենց ցուցաբերած օգնության հարցում և ԱՄՆ-ն, և ԵՄ-ն պետք է որոշակի կերպով վերանայումներ կատարեն:
Ուկրաինայի ներկայիս կառավարությունը իշխանության է եկել Վաշինգթոնի ու Բրյուսելի օժանդակությամբ միայն, որ ընկալվում է որպես Արևմուտքի բարեկամ ու արևմտամետ, հետևաբար օժանդակության դադարեցումը պիտի հիմնավորված լիներ հստակ ապացույցներով, չնայած որ որոշները և ԱՄՆ-ում և Եվրոպայում որևէ ապացույցի չեն էլ հավատա:
ԱՄՆ-ի ու ԵՄ-ի համար այսօր խաղասեղանին ավելին է դրված, քան Ուկրաինան: Ռուսաստանը Վլ. Պուտինի ղեկավարությամբ օրըստօրե ավելի ու ավելի է ընկալվում որպես վերածնվող գերտերություն, ով ուղղակի մարտահրավեր է նետում իշխող համաշխարհային աշխարհաքաղաքական կարգին, որը ձևավորվել էր Սառը պատերազմի ավարտից հետո, որ մերժում է ավելի ու ավելի հստակ կերպով արևմտյան այն պատկերացումները, թե ինչպես պիտի իրականացվի միջազգային քաղաքականությունը և առանձին պետություններ ինչպես պետք է իրենց գործերը վարեն իրենց իսկ տանը: Ռուսաստանի կտրուկ քայլերը Ուկրաինայում հաստատեցին Արևմուտքի այն վատթար կասկածները, որոնք նրանք վերագրում էին Մոսկվային որպես հավակնություններ:
Եթե անկեղծ, ապա Ռուսաստանն այսօր բավական բարդ երկընտրանքի առաջ է: Եթե շարունակի իր օժանդակությունը աշխարհազորայիններին, ապա կառերեսվի նոր պատժամիջոցների հետ ու նաև Հյուսիսատլանտյան դաշինքը իր ենթակառույցները էլ ավելի կմոտիկացնի ռուսական սահմաններին, ու քանի դեռ Մոսկվան դեռ նոր միությունների մեջ չի մտել, ապա Ռուսաստանը կարող է հայտնվել ՆԱՏՕ-ի հետ միայնակ առճակատողի դերում հայտնվել, իսկ այստեղ պետք է հաշվի առնել, որ ՆԱՏՕ-ն և՛ իր բնակչության քանակով, և՛ տնտեսական հզորությամբ գերազանցում է Ռուսաստանին:
Մյուս կողմից, սակայն, Եվրոպան չի ցանկանում դադարեցնել իր տնտեսական կապերը Ռուսաստանի հետ, ինչն էլ պայմանավորում էր համեմատաբար մեղմ պատժամիջոցները ԱՄՆ համեմատությամբ: Սակայն Միացյալ Նահանգների ճնշումը ու Շվեդիայի, Մերձբալթյան երկրների ու Լեհաստանի տրամադրվածությունը կասկածի տեղիք չեն թողնում, որ ԵՄ-ն ևս կմիանա ԱՄՆ-ին նաև ապագայում, կոնֆլիկտի հետագա խորացման դեպքում:
Պատահական չէ, հետևաբար, այս ամենի ֆոնին, որ ռուսական տնտեսության պատասխանատուները փորձում են կոնֆլիկտից ելքերի ճանապարհներ որոնել ու ավելի են հակվում աշխարհազորայիններին աջակցելուց հրաժարվելուն: Տնտեսական նման տեսլականի կողմնակից են նրանք հատկապես, ովքեր ոչ միայն բարոյական պատասխանատվություն են զգում Արևելյան Ուկրաինայի բնակչության հանդեպ, այլ նաև որոշակի թերամտություն ունեն կոնֆլիկտի շարունակման հարցում և կարծում են, որ նահանջով՝ Մոսկվան կկարողանա վերականգնել Արևմուտքի հետ իր գործընկերային հարաբերությունները: Եթե ուսումնասիրենք պատժամիջոցների պատմությունը, ապա փորձը ցույց է տալիս, որ ավելի հեշտ է դրանք մտցնելը, քան հանելը:
Այստեղ հարկ է հաշվի առնել, որ Ռուսաստանի ու անձամբ նախագահ Պուտինի քաղաքականությունը Եվրոպայի շատ հատվածներում դժգոհությունների առիթ էին տալիս ու դեռ դժվար է կարծիք հայտնել, որ Ուկրաինայում նահանջի դեպքում կդիտարկվի որպես թուլության նշան, այլ ոչ թե զսպվածության: Չի բացառվում, որ դրան կհաջորդեն նաև այլ պահանջներ, ասենք օրինակ` հրաժարվել Ղրիմից, ավելի կրավորական դառնալ միջազգային քաղաքականության մեջ, իսկ երկրի ներսում էլ մեծ ազատություններ ապահովել արևմտյան ոգով:
Օբամայի վարչակազմը և շատերը Կոնգրեսում երևի իրոք հավատում են, որ սանկցիաները աշխատում են ու եթե ԱՄՆ ու ԵՄ-ն հանդես գան միասնաբար, ապա հնարավոր տնտեսական կատաստրոֆայի վախից Ռուսաստանը հաստատ լուրջ նահանջի կհամաձայնի, ընդհուպ մինչև երկրի վարչակազմի փոփոխության: Այդ տեսլականով է բացատրվում ԱՄՆ կողմից նորանոր սանկցիաների կիրառումը Ռուսաստանի հանդեպ, որը այդպես էլ մնում է անպատասխան: Երևի Վաշինգթոնում այն միտքն է գերիշխում, որ ԱՄՆ-ն կարող է ավելի ու ավելի խստացնել իր սանկցիաները ու Մոսկվայի կողմից պատասխանի չսպասել: Այս տրամաբանությունը վտանգավոր է հենց ամերիկյան կողմի համար, քանզի այս պահին, ինչքան էլ ինքնավստահ լինեն, ամերիկացիները համարժեք պատասխանի սպասումի մեջ են Ռուսաստանի կողմից: Իսկ եթե գա այն պահը, որ սանկցիաները իրոք լուրջ վնասներ պատճառեն ռուսական տնտեսությանը և Մոսկվան իր հերթին որոշի խորացնել կոնֆլիկտն ու անցնելով տնտեսական պատերազմի՝ դադարեցնի կամ կտրուկ նվազեցնի ԵՄ-ին էներգետիկ ապահովումը` սեփական տնտեսությունը կայունացնելու համար: Այո, դա կարող է ցավոտ լինել ռուսական տնտեսության ու ֆինանսական վիճակի համար, սակայն հենց նույն ամերիկյան մասնագետներն են նշում, որ Մոսկվան ավելի երկար կարող է ապրել սեփական ֆինանսների հաշվին, քան Եվրոպան՝ առանց ռուսական գազի: Բացի այդ, Ռուսաստանը կարող է էլ ավելի լուրջ քայլերի գնալ ու ապակայունացնել իրավիճակը ՆԱՏՕ-ի անդամ այն երկրներում, որտեղ զգալի ռուսական սփյուռք գոյություն ունի` օժանդակելով ԱՄՆ-ին թշնամի բազմաթիվ շարժումների ու կառույցների ներգրավելով իր ավանդական դաշնակիցներ ԿԺԴՀ-ին, Չինաստանին: Այս պահին դեռ բացառում ենք ռուսական զինված ուժերի ուղղակի միջամտության հնարավորությունը:
Այստեղ հարկ է հիշել պատմական մի փաստ. ժամանակին հենց ամերիկյան պատժամիջոցները ստիպեցին, որպեսզի ճապոնացիները հարձակում գործեին 1941-ին Պիրլ-Հարբորի վրա: Թեև Հյուսիսատլանտյան դաշինքն ունի ռազմական առավելություններ, սակայն ռուսական նորացված բանակն առավելություններ ունի հնարավոր ռազմական գործողությունների թատերաբեմում` Արևելյան Եվրոպայում և, բացի այդ, տասը մեկի հարաբերակցությամբ գերազանցում է տակտիակական միջուկային զենքով ՆԱՏՕ-ին:
Ամերիկյան հանրությունը դեմ չէ Ռուսաստանին պատժել տնտեսական սանկցիաներով, սակայն այնքան ժամանակ, քանի դեռ բուն ամերիկյան տնտեսությունը չի սկսել վճարել այդ սանկցիաների դիմաց: ԱՄՆ հանրային կարծիքը մեծամասնաբար դեմ է Ուկրաինայում ռազմական ուժի կիրառմանը, այն դեպքում, երբ դեռ հայտնի չէ, թե եվրոպացիների քանի տոկոսն են կողմնակից արյուն թափել ու ֆինանսներ ծախսել հանուն Հյուսիսատլանտյան դաշինքի հնարավոր նոր անդամ պետության պաշտպանության համար:
Կարելի է ասել, որ Օբաման ինքը հակված չէ շարունակելու Ռուսաստանի հետ հետագա առճակատումը կամ առավել ևս դրա խորացումը, սակայն սրանով հանդերձ շարունակում է պահանջել ռուսներից փոխել իրենց քաղաքական կուրսը: Եվ նա, և Կոնգրեսում մեծամասնությունը անկեղծորեն երևի հավատում են, որ առանց ռազմական պատերազմի հնարավոր է ստիպել ու հասնել դրան տնտեսական գլոբալ ապակայունացման ու հենց Ամերիկայի տնտեսության վնասների գնով: Սակայն մի պարզ հարց. որքանով է դա իրատեսական:
Պուտնին հաճախ են համեմատում Ստալինի հետ: Սակայն նույնիսկ համեմատողները թերևս իրենք հոգու խորքում երազում են, որ նա ավելի նման լինի ողջամիտ ու կանխատեսելի Չեմբեռլինին, գոնե Արևմուտքի հետ առճակատման հարցում: Բայց և այնպես, բոլորն էլ աստիճանաբար հասկանում են, որ Ռուսաստանի հետ գործ ունենալը բավական ռիսակային է ու կարող է դառնալ ճակատագրական:
Արման Համբարձումյան
Байден отказался отвечать на вопрос, начал ли уже Трамп новую торговую войну
ВОЗ надеется на достижение мира в секторе Газа после соглашения по Ливану
Во многих населенных пунктах Армении идет снег
США раскручивают прозападные партии в Армении – СВР России
Скидка 80% на обслуживание Travel Card перед Черной пятницей
В Краснодаре прошел Международный фестиваль армянского творчества «Назани»
Мгновенный idcoin к Черной пятнице
Вышедшая в свет новая монография академика Рубена Сафрастяна анализирует программы геноцида в Османской империи в 1876-1915 гг.
По просьбе Армении саммит ЕАЭС пройдет 25 декабря в Санкт-Петербурге: Юрий Ушаков
Самый старый мужчина в мире родился в год, когда затонул «Титаник» и умер в возрасте 112 лет
ВТБ (Армения) снижает ставки по кредитам для малого бизнеса
Цена нефти Brent стабилизировалась у $72,9 за баррель
Иран приветствует соглашение о прекращении огня между Ливаном и Израилем
«Аэрофлот» начал увольнения из-за проблем с обслуживанием самолетов
Сколько граждан РА, обучающихся за рубежом в последние годы, получили отсрочку от призыва на обязательную военную службу? «Паст»
Почему вся система международного права оказалась в крайне уязвимом и нестабильном состоянии? «Паст»
Между Николом Пашиняном и Араратом Мирзояном «пробежала черная кошка»? «Паст»
Своеобразная «концепция» «борьбы» с преступностью: «Паст»
Ucom и Sunchild установили солнечную электростанцию в селе Малишка
Молодежные организации IUSY и YES потребовали от Азербайджана освободить армянских пленных
Армения не примет участия в саммите ОДКБ в Астане
Расплачивайтесь по Idram в Ереван Мол и выигрывайте подарки!
Юные армянские гимнастки из Серпухова завоевали золото на первенстве городского округа
Дудукист Виталий Погосян выступит в симфоническом шоу Hans Zimmer’s Universe
Праздничный концерт в честь Дня матери от АНО «Евразия» собрал в Кремле больше 2 тысяч многодетных семей
Рекордный долгожитель Олимпийских игр: Хэйг Прист
Покорение арктической сцены Степанакертским русским драматическим театром
«Единственный Западный Азербайджан находится на территории Ирана»: посол Франции
Показом фильма «Месье Азнавур» открылся 27-й Пражский кинофестиваль французских фильмов
Изделия армянских мастеров представлены на Рождественской ярмарке Шпиттельберга в Вене
Генрих Мхитарян начал писать автобиографию
Фонд «Музыка во имя будущего» предлагает талантливым молодым музыкантам стать участниками программы «Образовательная поездка в Дубай»
Министр окружающей среды Канады Стивен Гилбо призвал к освобождению армянских заключенных, незаконно удерживаемых в Азербайджане
Кто станет депутатом? «Паст»
Очередная «шустрость» свалить на других собственные ошибки: «Паст»
Даст ли ход «папкам», или удовлетворится увольнением? «Паст»
В списке основных налогоплательщиков также есть грузоперевозчики: «Паст»
Уголовное преследование в отношении предпринимателей продолжается: «Паст»
Юнибанк первым в Армении выпустил субординированные облигации
Как не разориться в Черную пятницу: 5 полезных советов
Ожидать эскалации нужно всегда: Алексей Анпилогов
Армения – лидер среди стран СНГ по дороговизне услуг заведений общепита
МИД Армении прокомментировал заявление посла США в Баку об управлении трансграничными водными ресурсами
Бельгийские политики и парламентарии направили заявление правительствам Азербайджана и Бельгии
Мы призываем Азербайджан и Армению не упустить эту историческую возможность: Хакан Фидан
Армянские борцы завоевали одну серебряную и две бронзовые медали на Чемпионате мира по борьбе среди военнослужащих
Россия впервые нанесла удар по военному объекту Украины новейшей баллистической ракетой «Орешник» с гиперзвуковой боевой частью
Дети Фонда «Музыка во имя будущего» посетили IDBank
Юнибанк первым в Армении выпустил субординированные облигации
В Армении сократят помощь для арцахских беженцев 
«Армянские Орлы» приветствует решение Национального Трибунала: Хачик Асрян
Миф о либерализации визового режима ЕС представляет новую опасность для Армении. «Паст»
Армению в финале мирового конкурса представит красавица и умница Ирина Захарова.
Важные процессы вокруг Диаспоры: генерал-майор Аршак Карапетян раскрывает скобки
Какова единственная формула счастья армянского народа? Арман Варданян (видео)
Своеобразная «концепция» «борьбы» с преступностью: «Паст»1
Между Николом Пашиняном и Араратом Мирзояном «пробежала черная кошка»? «Паст»2
Армянские борцы завоевали одну серебряную и две бронзовые медали на Чемпионате мира по борьбе среди ...3
Кто станет депутатом? «Паст»4
Почему вся система международного права оказалась в крайне уязвимом и нестабильном состоянии? «Паст»5