Սատելիտների շքահանդես կամ Նիկոլի ֆեյք ընդդիմությունը
Վերլուծական
Ինչպես հայտնի է 2021 թվականի հունիսի 20-ի արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններից հետո Նիկոլ Փաշինյանը ձևավորեց արտախորհրդարանական ուժերից բաղկացած ձևաչափ, որում ընդգրկվել են իրեն լոյալ բազմաթիվ մանր ու գերմանր սատելիտ քաղաքական կուսակցություններ։
Նշենք, որ, փաստացի, իրական քաղաքական կշիռ չունեցող այդ միավորներից բաղկացած մարմնի անդամների հետ Նիկոլ Փաշինյանը հանդիպում է բավական հաճախ, ամիսը մեկ, երբեմն՝ երկու անգամ։
Հատկանշական է ընդգծել, որ օրինակ՝ նախորդ տարվա դեկտեմբերի սկզբին անվտանգային ամենօրյա սպառնալիքներ ունեցող երկրի ղեկավարի հանդիպումն իրենցից ոչինչ չներկայացնող այդ ուժերի ներկայացուցիչների հետ տևել էր հինգ ժամից ավելի։ Հավելենք, որ քաղաքական ու քաղաքագիտական որևէ հիմնավորում այդ ձևաչափը, բնականաբար, չունի։ Հայաստանը խորհրդարանական կառավարման կարգ ունեցող պետություն է, և խորհրդարանը համարվում է ներկայացուցչական մարմին, որտեղ ընդգրկված են հանրության քաղաքական նախապատվություններն արտահայտող ուժերը։ Բայց քանի որ գործող ընդդիմությունը Նիկոլ Փաշինյանին չի սիրում այնքան, որքան, ասենք, Սամվել Բաբայանը կամ Տիգրան Խզմալյանը, նա գերադասում է երկարաշունչ քննարկումներ անցկացնել ոչ թե պառլամենտական միջավայրում, այլ որևէ հյուրանոցի սրահում՝ իրեն հաճելի մթնոլորտում։
Ըստ էության, հազիվ թե Փաշինյանի պարբերական հանդիպումները «սալոնային» հաճախորդների հետ միայն փոխադարձ կոմպլիմենտների ունկնդրման նպատակ ունեն։ Ըստ ամենայնի, Նիկոլ Փաշինյանը չի բացառում ցանկացած պահի երկրում ֆորսմաժորային, արտահերթ գործընթացների զարգացման հնարավորությունը, և ի դեմս հյուրանոցային ընդդիմադիրների՝ իր համար պահեստային տարբերակներ է պատրաստում։
Միաժամանակ պետք չէ բացառել նաև արտահերթ գործընթացների հարուցումը հենց իր՝ Նիկոլ Փաշինյանի կողմից, ինչը նրան կարող է անհրաժեշտ լինել մի կողմից՝ ինչ-ինչ արտաքին պարտավորություններից խուսափելու, մյուս կողմից՝ վերահսկելի խորհրդարան ձևավորելու համար։ Բայց գործող քաղաքական ներկապնակի պայմաններում արտահերթ ընտրությունների անցկացումը կարող է խիստ ռիսկային լինել։ Հատկապես անցած աշնանը բազմաթիվ համայնքներում կայացած ՏԻՄ ընտրությունների արդյունքները ցույց տվեցին, որ 2020թ. հունիսից հետո իշխանության վարկանիշը զգալիորեն նվազել է, մարդիկ դուրս են գալիս պոպուլիզմի թմբիրից, և նոր արտահերթ ընտրություններում Փաշինյանը հազիվ թե կարողանա մեծամասնություն ստանալ։
Հենց այս գործոնների հաշվառմամբ, Նիկոլի համար խիստ մեծանում է, նման որակի հաճախորդների կարևորությունը, որոնք անվանապես լինելով ընդդիմություն, իրականում կներկայացնեն Փաշինյանին, ասենք, արտահերթ ընտրություններում։ Իհարկե, նրանք կա՛մ վարկանիշ չունեն, կա՛մ ունեն հակավարկանիշներ, բայց վերջին ընտրական ցիկլերում Փաշինյանը սկսել է տիրապետել վարչական ռեսուրսի օգտագործման ու ընտրակեղծարարության բոլոր տեխնոլոգիաներին, այնպես որ դժվար չի լինի ոստիկանությանը հանձնարարել աշխատել ասենք Սամվել Բաբայանի, իսկ օրինակ ԱԱԾ-ին՝ Միքայել Հայրապետյանի օգտին։
Ամփոփելով փաստենք մի կարևոր բանաձևում. Նիկոլն իր իշխանավարման տարիներին ցույց է տվել, որ առանձնակի սեր է տածում ֆեյքի նկատմամբ։ Նա ունի Ֆեյսբուքի ֆեյքերի բանակ, ֆեյք պատգամավորներ ու նախարարներ, այնպես, որ տիպիկ ժամանակն է նաև ստեղծելու ֆեյք ընդդիմություն՝ ֆեյքապետությունն ամբողջացնելու համար։
Արթուր Սարգսյան
