2014 թվականի ձեռքբերումները ծանր ու թեթև անելով՝ այսօր ցանկանում եմ կիսվել ձեզ հետ մի շատ արժեքավոր գրքի մասին: Շաբաթներ առաջ լույս տեսավ Դավիթ Մշեցու «ԲՌԻ ԱՍՏՎԱԾՆԵՐ» բանաստեղծական ժողովածուն, որը թեև անտիպ, արդեն իսկ անգիր գիտեի, սակայն որպես գիրք՝ այսօր կարողացա ունենալ: Հայ իրկանության մեջ հաճախ տպագրվող գրքերն ընթերցելիս տողատակում պոետի փոխարեն երևում է որևէ արտասահմանյան հեղինակի խրթվիլակը, նրա վատ նմանակը և մեզ՝ ընթերցողներիս, գցում տհաճ դեժավյուի մեջ: Ո՞րն է Դավիթ Մշեցու բանաստեղծական առանձնահատկությունը... Ինձ համար կոնկրետ այն, որ տողատակում երևում է ինքը՝ Դավիթը, ճիշտ այնպես, ինչպես լինում է մարդն իր թերություններով և առավելություններով, այսինքն նրա բանաստեղծությունը ապրող օրգանիզմ է, այսինքն չկա որևէ բան կեղծելու, վատ առումով երևակայելու որևէ ճիգ... Այս գիրքն իսկապես երևույթ է ժամանակներիս շիլաշփոթի մեջ... Մեր բանաստեղծական լեռնաշղթայում ահա դուրս է ժայթքել մի նոր հրաբուխ, որը պիտի ավելի հարստացնի ընդերքը և պիտի իր ճանապարհին ոչնչացնի ամենայն նվազն ու թույլը:
Այս պոետը նման է քիմիական միացության, մի որևէ «անտաղանդ քիմիկոս» վերցրել ու իրար է խառնել իրար հետ չհամակցվող նյութեր, և ահա, պայթյունը պատրաստ է:
Ցավալիորեն այս պայթյունից հետո աղմուկի և բացականչությունների փոխարեն հնչեց հազարաբերան լռությունը: Կարդում եմ գիրքը և մտածում՝ ինչպե՞ս կարող է այսպիսի արժեք ունեցող գործի քննարկումը սկսվի և ավարտվի ֆեյսբուքում: Այո ֆեյսբուքում բավական շատ են արտահայտվողները, Դավիթ Մշեցու բանաստեղծությունների ընթերցողը նաև համացանցում է, բայց լավ, մի ինչ-որ պատգամավորի հայհոյանքն ու բանաստեղծական հրաշքը մի՞թե կարող են նույն վայրում քննարկվել և դուրս չգալ այդտեղից: Ամեն դեպքում ցանկանում եմ շնորհավորել տաղանդաշատ պոետին հերթական ԼԱՎ ԳԻՐՔԸ մեր սեղանին դնելու համար: Դավիթ Մշեցի… այս անունը զարդարում է ժամանակակից պոետական երկնակամարը իմ մյուս գրչակից եղբայրների հետ միասին: Հավատացե՛ք, այս բոլորը կանցնի, կմոռացվեն քաղաքական վեճերը, կմոռացվեն փոխադարձ վիրավորանքները, նորից ժողովուրդը կգնա ինքնամաքրման և ինքնաճանաչման ուղով, և ահա այդ ժամանակ որպես փոշիներում մոռացված գանձեր՝ լույս աշխարհ կգան Դավիթ Մշեցու հրաշալի բանաստեղծությունները: Սա ոչ հոդված է, ոչ գրականագիտական ակնարկ, պարզապես ցանկացա կիսվել ձեզ հետ այն շռայլ զգացողություններով, որ պատել են սիրտս, այս գիրքը ընթերցելիս…
Ահա Ամանորի իմ ամենաթանկ նվերը…
Դավիթ Ասատրյանի ֆեյսբուքյան գրառումը